Swann'ların Tarafı... Kayıp Zamanın İzinde serisinin ilk kitabıyla tanışmış bulunmaktayım. Sanki daha önce başlayıp yarım bırakmamışım gibi giriş yapayım:). Başlangıcı yaptım bakalım hadi hayırlısı...
.
Bu ikinci başlayışımda Proust'un anlatımına vuruldum, mest oldum gerçekten... Betimlemeler ilk başladığımda yordu beni baya ama sayfalar ilerledikçe, anlatım diline de alışınca öyle güzel gelmeye başlıyor ki... Sıradan şeyler büyüleyici hâle geliyor... İnsanın 5 duyusunu harekete geçirecek anlatımlarla oldukça zengin herbir cümle... Nefessiz bırakıyor arada... Suya batıp çıkar gibi... Hep böyle hissettim okurken...
.
Birçok cümle benzetmeye dayalı ama hepsi birbirinden farklı ve güzel benzetmeler... Tadı damakta kalıyor gerçekten... Madlen gibi:), alıp götürüyor uzaklara... Şöyle içine dalabileceğimiz bir olay örgüsü yok. Ama ruhuna dalabileceğimiz çokça cümleler var gözlerimizin önünde... En ince ayrıntısına kadar iniyor herbir şeyin... Bazen sıkıyor ama çoğunlukla hayran bırakıyor... Tıpkı annesinin onu öpmeye gelmesini beklerken ki heyecanı sarıyor insanı... Sonucu değil sonuca giden yolun güzelliği vuruyor kalbimize...
.
Zorlu bir okuma evet ama zirveye adım adım çıkarken ki yorgunluk bu... Yolda pes etmek de var tabii... Ki çoğu kişinin başına gelen de bu... Kendim için umarım devamını getirebilirim diyorum, çok kararlıyım zira:)
.
Çok romantik bir yorum oldu galiba :) Ama içimden geçenler bunlardı. İdare edin lütfen;)...
Tayfun ‘un paylaşımlarından dikkatimi çekti -adam
