Çalışma dogmasıyla aptallaştırılmış proleterlerin, sözümona refah zamanında kendilerine dayatılan aşırı çalışmanın şu anki sefilliklerinin nedeni olduğunu anlamadıkları için buğday hangarına koşup "Açlıktan ölüyoruz ve yemek istiyoruz! Evet, tek bir kuruşumuz yok, ama ne kadar meteliksiz olsak da bu buğdayı biz hasat ettik ve bu üzümü biz topladık," diye bağırmaları gerekirdi.