Taaa şafakları
Nice bir
Yangınları düşer alın çatıma
Gencecik ölüme gitmenin.
Yığılır boşkovanlar, dumanlı
Ve susar mitralyözler kuytularda.
Suskundur,
Karanlıktır,
Âtiyi karanlık görerek azmi bırakmak...
Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.
Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle.
İmânı olan kimse gebermez bu ölümle:
Ey dipdiri meyyit, 'İki el bir baş içindir.'
Davransana... Eller de senin, baş da senindir!
His yok, hareket yok, acı yok... Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsun bana... Sen
Evler tünek olmuş, ötüyor bir sürü baykuş...
Sesler de: "Vatan tehlikedeymiş... Batıyormuş!"
Lâkin, hani, milyonları örten şu yığından,
Tek kol da yapışsam demiyor bir tarafından!
Sâhipsiz olan memleketin batması haktır;
Sen sâhip olursan bu vatan batmayacaktır.
Feryâdı bırak, kendine gel, çünkü zaman dar...
Uğraş ki: telâfi edecek bunca zarar var.
Feryâd ile kurtulması me'mûl ise haykır!
Yok, yok! Hele azmindeki zincirleri bir kır!
'İş bitti... Sebâtın sonu yoktur!' deme, yılma.
Ey millet-i merhûme, sakın ye'se kapılma.
Vatanın takati yoktur yeniden ihmale,
Doludizgin gidiyor baksana izmihlale!
Ey Cemaat, uyanın, elverir artık uyku!
Yok mu sizlerde vatan namına hiç bir duygu
Mehmet Akif Ersoy
Çanakkale, Bir Büyük Destandır.
Çanakkale, Gerçek Efsanelerin Öyküsüdür.
Çanakkale, Yenilmezlerin Yenildiği Yerdir.
Çanakkale, Türk milletinin Anka Kuşu gibi küllerinden doğduğu yerdir.
Çanakkale, " Ben size ölmeyi emrediyorum, bir adım dahi geri gitmek yoktur" diyen Mustafa Kemal gibi bir kumandanın, bu emrini yerine getirmek için gözünü bile kırpmadan, tüfek kabzalarına teyemmüm eden ve ölüme koşanların destanıdır.
Çanakkale, dünyanın en kanlı savaşlarından biridir.
Çanakkale, öyle bir kanla yazılmıştır ki, bizler onların kan borcunu asla ödeyemeyiz.
Herkes bilsin ki; BU VATAN YA BİZİMDİR, YA DA HİÇ KİMSENİN!
Mehmet Akif Ersoy'la bitirmek isterim:
Vurulup, tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilal uğruna Ya Rab ne güneşler batıyor.
Ey bu topraklar için toprağa düşmüş asker
Gökten ecdat inerek öpse o pak alnı değer.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
Gömelim gel seni tarihe desem sığmazsın.
Gitme ey yolcu, beraber oturup ağlaşalım:
Elemim bir yüreğin kârı değil paylaşalım:
Ne yapıp ye'simi kahreyleyeyim bilmem ki?
Öyle dehşetli muhîtimde dönen mâtem ki!
Ah! Karşımda vatan nâmına bir kabristan
Yatıyor şimdi Nasıl yerlere geçmez insan?
Şu mezarlar ki, uzanmış gidiyor, ey yolcu,
Nereden başladı yükselmeye, bak, nerede ucu!
Bu ne hicrân-ı müebbed, bu ne hüsrân-ı mübîn
Ezilir rûh-i semâ, parçalanır kalb-i zemin!
Azıcık kurcala toprakları, seyret ne çıkar:
Dipçik altında ezilmiş, parçalanmış kafalar!
...
Gitme Ey Yolcu Şiirinden
CENK ŞARKISI
Yurdunu Allah'a bırak çık yola;
"Cenge!" deyip çek ki vatan kurtula.
Böyle müyesser mi gaza her kula?
Haydi levend asker, uğurlar ola.
Ey sürüden arkada kalmış yiğit!
Arkadaşın gitti, yetiş sen de git.
Bak, ne diyor ceddi şehidin işit;
Durma, git evladım uğurlar ola.
Durma, git evladım açıktır yolun...
Cenge sıvansın o bükülmez kolun;
Süngünü tak, ön safa geçmiş bulun.
Uğurun açık olsun, uğurlar ola.
Yükselerek kuş gibi Balkanlar'a,
Öyle Satır at ki kuduz Bulgar'a;
Bir daha Osmanlı'ya saldıra!
Git de gel evladım... Uğurlar ola.
Düşmana çiğnetme bu toprakları,
Haydi kılıçtan geçir alçakları!
Leş gibi yatsın kara bayrakları;
Kahraman evladım, uğurlar ola.
Şehit acısı çeken yürekler, öz yüreğimizdir, gözyaşları gözyaşımızdır. Bu ruh, bu millette yaşadıkça, Ümmet-i Muhammedin şuuru var oldukça.
Ne şehitler ölür.
Ne vatan bölünür…
Sadece bazı iyilikten nasipsizler, cehenneme odun olur.
Ey şehit yakınları!
Başınız dik olsun…
Siz, bir büyük şerefe sahipsiniz.