Ey zaman, uzaklaşmaktasın benden şimdi.
Yaralanıyorum her kanat çırpışınla.
Ama kalınca yalnız , söyle, neye yarar ki
dudaklarım, gecem ve gündüzüm tek başına?
Yok bir sevgilim, bir dört duvar,
Ne de bir iklim, gönlümce.
Bütün kendimi adadıklarım, ömrümce,
Ansızın zenginleşip beni harcamaktalar.
Sayfa 164