"Ama o dağlar başka dağlardı.
Unutmadım, diyor Adam."
Ferit Edgü 1977 yılında yayınlanan kitabı Hakkari'de Bir Mevsim'den otuz yıl sonra tekrar bir doğu yolculuğuna çıkarıyor biz okurları Yaralı Zaman'la. Bu kez Hakkari'de Bir Mevsim'deki öğretmen değil, bir gazeteci ve ona bu yolculuğu boyunca eşlik eden rehberi Vahap'la çıkıyoruz bu zor yolculuğa.
O topraklarda doğmuş bir gazeteci olan anlatıcı, bu kez görev nedeniyle doğduğu topraklara tekrar gider . Zaman; karşı taraftan insanların mülteci olarak sınırlardan geçtiği, çetin yaşam koşulları ile mücadele edilen, kar, kış, soğuk, açlık ve tabii tüm bunların ötesinde yurdundan, toprağından kopup yeni bir hayata tutunma çabasının verildiği bir zamandır.
"Bari ölmeden çocuklara yiyecek bir şeyler verseydiniz dedim.
Niçin, dedi.
Hiç değilse tok ölsünler dedim."
30 yıl önce Hakkari'de Bir Mevsim'le başlayan hikayenin bir durak noktası adeta Yaralı Zaman. İki kitapta okunduğunda, geçen 30 yılda hiçbir şeyin değişmediğine, hala aynı acıların yaşandığına şahit oluyor insan.
Doğuda zaman yaralı, gövde yaralı, yurt yaralı.
Coğrafya kader mi sorusunu da aklına getirmeden duramıyor insan. Cevap ise çok açık. Evet malesef coğrafya kader.
Ferit Edgü'nün düşle gerçek arasında gidip gelen, zaman zaman bir şiir, zaman zaman düz yazı formundaki masalsı anlatımı , her ne kadar keyifsiz bir tabloyu gözümüzün önüne serse de Hakkari'de Bir Mevsim'i okuyanlar için ve Ferit Edgü ile henüz tanışmayanlar için güzel bir secenek Yaralı Zaman.
Sağlıkla ve kitaplarla kalın.
Ferit Edgü Yaralı Zamn' la yeniden Doğuya dönüş yapar.. Bu sefer Hakkari'de hiç de düşsel olmayan olmayan bir yolculuğa çıkarıyor, okuru..
Öyle günler vardır ki, hiç bitmez
(S:25) der kitabında yazar..
Sizde bu keyıfli yolcuğa çıkmak isterseniz gerisini siz okuyun olurmu?
Okuyun okutun