Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Suç
Nereden duydum hatırlamıyorum ama kitabın bira zor okunduğunu duymuştum. O yüzden çok merak etsem de gözüm korktuğu için hep erteledim bu kitabı. Keşke yapmasaymışım. Okuduğum en akıcı kitaplardan biriydi bence. Olaylar akıp gidiyor, siz ne olacak diye merak ediyorsunuz ve sayfaları peş peşe çeviriyorsunuz. Hani bir de bazı kitaplar vardır ya, akıcıdır ama siz bir saat sonra bakarsınız ki 10 sayfa okumuşsunuz. Yok bu onlardan da değil. Baya pata küte bitiriyorsunuz sayfaları. O yüzden akıcılık yerinde. Ancak şiddet içerdiğinden size ağır gelebilir ve bir köşeye bırakmak isteyebilirsiniz. Gelelim konuya, şimdi şöyle ki: Suçun ve çetelerin kol gezdiği, güneş battı mı kimsenin sokakta durmak istemediği, özellikle yaşlıların ve genç kızların hiç emniyette olmadığı bu devirde başkahramanımız Alex'i sahnelerde görüyoruz. Deli çağında bir genç, kanı hızlı akıyor. Tabi bir de hızlı kan akıtıyor. Genç, filinta Alex'imiz de bir çetenin üyesi. Geceleri savunmasız insanları gasp eden, gündüzleri canı istediğinde okula uğrayan Alex'imiz, bir gün yine terör estirirken polise yakalanır ve daha önce sabıkası bulunduğu için kodesi boylar. Bu kısımdan sonra Alex'in topluma kazandırılma çabalarını ve bu Pavlovculuk oyununun ne derece başarılı olduğunu okuyoruz.
Kitabı şiddet içerdiği için hassas olan kişiler dışındaki herkese öneririm.
Edebiyatta kişinin ölümünden sonra mektup gibi özel bir anısının kitaplaştırılmasını hoş karşılamasam da onun hayatını, duygularını bugünlere kazandıran bir kitabın varlığı yine de etkileyici oluyor. Bu kitapta bunlardan bir tanesi. Ahmed Arif'in oğlu Filinta Önal ve yayınevi Leyla Erbil'le anlaşıp mektuplarını kitap haline getirmiş.
Diyarbakırlı bir şairimiz Ahmed Arif. Mektuplarının bir çok yerinde yöresel kullandığı kelimeler mevcut. Aynı zamanda Siverek'te de yaşamış. Zazaca, Kürtçe, Arapça'ya hakim bu yüzden. Kitaba öznel duygularla bakıldığında hissettiği her duyguyu zerresine kadar kaleme dökebilmiş. Somutlaştırmış adeta Leyla Erbil'e canlı kanlı sunmuş. Mektuplarına Leyla Erbil'den cevap almayı o kadar önemsemiş ki mektuplarının bir yerinde "Hakikat mektup beklemektir" demiş. Onun için yaşamaktan bile daha önemli bu cevaplar. Leyla Erbil evlendikten sonra bile Ahmed Arif'in duyguları devam etmiş. Onun evliliği hakkında yorumlarda bile bulunmuş. Bence bir çok şairde olduğu gibi aslında o kişiye değil aşka aşık bir şair. Aşık olmak, duygularını bu kadar derinlerde yaşıyor olmak onlara özel şeyler gibi geliyor bana. Her insanın yaşayamayacağı derecede üstün duygular çünkü yaşadıkları. Her cümlesi o kadar etkileyici ki tüylerini diken diken ediyor yazdıkları. Ahmed Arif'e bir kez daha hayranlık duydum. Onun şiirlerini okurken bundan sonra bu aşkını düşünerek okuyacağım. Baştan sona okumuş olsam da kitaplığımda her zaman yeniden açıp parça parça okumaktan zevk alacağım bir kitap olacak bu mektuplar.
Seni, anlatabilsem seni.
Ahmet Arif, öyle yüce gönüllü bir insan ki, aslında sevginin ne kadar büyük, ne kadar kıymetli ve en önemlisi hiçbir karşılık görmeksizin de yaşanabileceğini gösteriyor bize. Öyle seviyor ki Leyla'sını, onun hayatında her ne sıfatla bulunursa bulunsun kabulü oluyor. Büyük aşkına karşılık bulamadığında kardeşi, dostu olmayı da yeğliyor.
YİĞİDOM
Ahmet Arif Anadolu'nun bağrından gelen Diyarbakır doğumlu bana göre bir başkaldırı şairidir. Şiirlerinde korkusuzca halkının sesi olmuş. İsyan, direniş, yalnızlık, korkusuzluk, mücadele, yoksulluk ve mahpusluk günlerini kaleme almıştır. Anadolu’nun şairidir Ahmed Arif... Hasretin, sevdanın, dağların ve umudun şairi.
Şairin tek şiir kitabı
Üşüyorum kapama gözlerini
Öncelikle Ahmet Arif'in hayatından söz etmek istiyorum.
Ahmed Arif 21 Nisan 1927’de Diyarbakır’da doğar. Annesi Sâre Hanım’ı çok küçük yaşta kaybeder, babası Arif Hikmet Bey’in diğer eşi Arife Hanım tarafından büyütülür.
Daha sonra ortaokulu okuması için Urfa’ya yerleşirler. Şiire ilgisi bu yıllarda başlar, en sevdiği şair Faruk Nafiz’dir.
Doktorum Jeykıll'ım. Abicim, senin derdin ne ki içindeki kötüye bir beden veriyorsun? Yetmezmiş gibi ortaya çıkan bedenden korkuyorsun, insanları korkutuyorsun. Ne bekliyorsun ki; filinta gibi bir delikanlı zuhur edecek değildi yaaa. Gördün mü bak olanları! Eeee kendin ettin kendin buldun.
İnsanın iki temel duygusu; iyi ve kötü. Seçim elbette insanın kendi elinde. "Hangisini beslerseniz, o duygunun esiri olursunuz." cümlesinin 82 sayfalık açıklaması olmuş bu öykü. İyi olmak zorken; kötü olmak, hem çok kolay hem de geri dönülmesi zor bir durum. Bırakın orada uyusun. İçiniz/mizdeki iyiliğin sonsuza kadar hayatımıza egemen olması, iyi insanlarla karşılaşmak dileğiyle. Keyifli okumalar.
