"Niyazi Berkes’in dediği gibi Sabahattin Ali ne sağa ne sola ne de ortaya göre bir adamdı. O, sadece kendine benziyordu.
Sayfa 76Kitabı okudu
"Hiç vazgeçemediği bir alışkanlığı vardı: Cebinde daima bir kitap bulundurur, boş kaldığı anda okumaya dalardı..."
Sayfa 68Kitabı okudu
"Yüzyılın başlarında doğup bir imparatorluğun çöküşüne ve Cumhuriyet’in kuruluşuna tanık olanlar erken olgunlaşmışlardır.."
Sayfa 30Kitabı okudu
"Babam için uzun yıllar hiç gözyaşı dökmedim, çünkü o “Filiz hiç üzülmesin…”
Sayfa 18Kitabı okudu
Size Yıldız'ın yahut Sevim'in odasını verecek. Çok rahat edersiniz...her şey düzelir, hele Filiz hiç üzülmesin.
Sayfa 140Kitabı okudu
Her İzmir'e gelişimde muhakkak bir kere uğradığım bu harabeler, sanki seneden seneye daha haraboluyor, binlerce yıl önce aralarında bazı insanların insanlar gibi yaşadığı mermerler bile, kendilerini asırlarca örtüp koruyan anlayışlı toprağın altından çıkarıldıklarına küsmüşçesine, kararıp kirleniyordu.
Sayfa 117Kitabı okudu
Babam için uzun yıllar hiç gözyaşı dökmedim, çünkü o "Filiz hiç üzülmesin.." demişti.
« Sabahattin Ali, sanki canilerin onu mezarsız bırakacaklarını çok önceden sezmiş gibi, evrendeki mekânını belirlemişti çoktan ve "Benim meskenim dağlardır" diyerek, şiirini yazmıştı.»
...
Bir gün kadrim bilinirse
İsmim ağza alınırsa
Yerim soran bulunursa
Benim meskenim dağlardır.
(1931)
Sayfa 157 - Yapı Kredi Yayınları 6. Baskı: İstanbul, Mart 2020Kitabı okudu
Biterken;
« Babamı kitap okurken öldürüp Kırklareli 'nin Üsküp Nahiyesine bağlı Hedye köyü yoluna elli metre mesafede orman içindeki çatağa öylece bırakan katil veya katiller, aylarca sonra bulunan tanınmaz haldeki bu cesede bir mezarı bile çok gördüler. Kemikleri bir torbaya konup oradan oraya teşhis için dolaştırıldı. Gömüldüğü yerden çıkarılıp tekrar incelendi. Sabahattin Ali'nin canını almak yetmedi, ölüsünü de rahat bırakmadılar bu gözü dönmüş vampirler ve dünyada hiç iz bırakmasın diye kemiklerini bile yok ettiler.»
Sayfa 157 - Yapı Kredi Yayınları 6. Baskı: İstanbul, Mart 2020Kitabı okudu
« Kapkaranlık, dipsiz bir kuyuda gibiyim. Kendimi bildim bileli her akşam uyumadan önce dua ediyorum. (...) " Allahım ne olur ben iyi bir çocuk olayım, annemi ve babamı üzmeyeyim, annem ve babam ölmesinler." diye bitiririm. Ne var ki Allah benim bu duamı kabul etmemişti işte. Dünyada en çok sevdiğim varlığı, babamı elimden almıştı. Bunda besbelli benim de suçum olmalıydı ki cezalandırılmıştım. İnatçıydım, kıskançtım, anneme istediği kadar yardım etmiyordum, ama babamın ölmesine neden olacak kadar büyük suç ne olabilirdi?»
Sayfa 153 - Yapı Kredi Yayınları 6. Baskı: İstanbul, Mart 2020Kitabı okudu