Okuduğum kitaplarda kendime benzer bir şeyler aradım,bazı şarkılarda beni anlayacak hisler aradım, kendini notaya dökecek zamanlamaları bekledim. Bazı filmlerin içinde kendi karakterimi aradım, aradığım tek şey kendi yansımamı görmekti. Ama tüm bunlardan habersiz, varoluşumu dikizlerken çok şey yapmışım. Kendi kitabımı yazmışım, kendi şarkımı söylemişim, kendi filmimi çekmişim. Başrol oynamışım. Söylemediler, görmedim, bilmedim. Aramaya devam ettim. Yansımalar dünyasında hep bir ışık aradım. Rolünü ezberlemeden sahneye çıkan tiyatrocu gibiyim artık. Ne anlamı var artık provanın?
Hayattayken en çok tanışmak istediğim, benim için yaşayan en önemli sanatçılardan biri, Danimarkalı film yönetmeni Lars Von Trier. Onun filmerini bilmeyen dostlarıma tavsiye ederken şu sıralamayla seyretmelerini öneririm:
1.Melancholia
2.Dogville
3.Nymphomania
4.Antichrist
5. Karanlıkta Dans
Doğan KitapKitabı okudu
Karı koca arasında bu ne korkunç haberleşme tarzı! Bir cinayet filmimi çeviriyoruz?
Sayfa 58 - Büyük doğu yayınlarıKitabı okudu
Geleceğine dair ilk kez bir izlenim edindiğinde on dokuz yaşındaydı. Bu izlenim ona bir kadın siluetinde gelmişti. Julian o kadının büyüleyici güzelliğini hâlâ hatırlıyordu. Vitrinden çanta seçer gibi Julian'ı .seçmişti. Onu seçiyorum, demişti. Julian onun kasabaya film çekimi için gelen bir aktris olduğunu sonradan öğrenmişti. Daha ne olduğunu anlamadan filmde rol almış, sonra da Holly vvood'un yolunu tutmuştu.
Yine de neden ünlü olduğumu hep merak edeceğim, çünkü hemen hemen kimse benim filmlerimi sonuna kadar izlemez.
Beni ilk gördüğünde bütün vücuduna dikenler
battığını hissettim. Olacakların habercisi olan
yalnızlığını gördüm. Bu imkansızdı. Beni yazmak
istedin o an, hemen, orada. Filmimi yapmak
istedin. Beni kargaşanın içinde kalbiyle durabilen
bir kahraman yapmak. Şimdi birilerinin bizim
alın yazımıza kadar değiştirdiğini görüyorum.
Bunu senle beraber yapıyorlar. Hayat
güçsüzlüğümüzü nerede yitirdik.
Sahip olduklarımız bize nasıl sahip çıkamadı. Tam birbirimize sarılmışken bu nasıl oldu. Kimsesiz kalmanın gururundan nasıl
vazgeçtik. Camlar avuçlarımızda parçalanırken
kanımızı sakin sakin izlerdik. Kırılışların zaferiydi
bizi avutan. Bu yüzden ağlarken dünyanın en güzel
kadınıydım.
