Flanör Hanım
@flanorhanim
Öğrenci
18 Temmuz 1998
6 okur puanı
Temmuz 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Ve insanların arasında yalnız olmaktan daha korkunç bir şey yoktur.
Sayfa 20Kitabı okudu
Ünlü on yedinci yüzyıl filozofu Baruch Spinoza der ki: “Mutluluğumuz ya da mutsuzluğumuz sevgiyle bağlandığımız nesnenin niteliğine bağlıdır yalnızca.”
Sayfa 77
208 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
“Başarıyı amaçlamayın. Bunu ne kadar amaç haline getirip bir hedefe dönüştürürseniz, kaçırma olasılığınız da o kadar artar. Çünkü mutluluk gibi başarının da peşinden koşamazsınız; kendisi ortaya çıkmalı, kendisi oluşmalı ve sadece kişinin, kendinden daha büyük bir davaya kişisel adanışının amaçlanmayan bir yan etkisi olarak ya da kişinin kendini başka bir insana bırakışının bir yan ürünü olarak oluşmalıdır. Mutluluğun kendiliğinden olması gerekir, aynı şey başarı için de geçerlidir: Ona aldırış etmeyerek, kendi kendine olmasına izin vermeniz gerekir.“
Sayfa 14
Eğer duruyorsa orada, varsa anne sevgisi, bir nimettir o, eğer yitmişse, durduğu yerden, yaşamın tüm güzellikleri de yitmiştir onunla onu yaratmak için hiçbir şey gelmez elden.
Sayfa 46Kitabı yarım bıraktı
Eğer sorumluluk, sevginin üçüncü unsuru saygıyı
içermezse, kolayca kendine bağlamaya ve zorbalığa dönüşebilir. Saygı, korkmak ve çekinmek değildir. Söz-cüğün kökenine göre (respîcere: «bir şeye» bakmak) bir insanı, olduğu gibi görebilme yetisini, onu özgün bireyselliği İçinde farkedebilmeyi belirtmektedir. Saygı, diğer kişinin olduğu gibi büyüyüp gelişmesine duyulan ilgi anlamına, gelir. Böylece saygı, sömürünün yokluğunun kanıtıdır.
Sayfa 36Kitabı yarım bıraktı
“Kişi, uğrunda emek harcadığı şeyleri sever ve kişi sevdiği şeyler için emek harcar.”
Sayfa 35Kitabı yarım bıraktı
“Sevgi olmadan insanlık bir gün için bile var olamaz.”
Sayfa 27Kitabı yarım bıraktı
481 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
·
17 günde okudu
“Çünkü ancak hikâyesi anlatılan insanlar var oluyordu.”
“Böylece acılarını ve mücadelelerini etimde kemiğimde hissettiğim üç kadınla bütünleşmiş olacaktık. Tarih bu üç kadının çığlığını boğmuş, benimkini de boğmaya çalışmıştı. Ama ben onların sessiz çığlıklarını yükseltecektim. Hem Maya, hem Ayşe, hem Mari, hem daha resmini bile görmediğim Nadia idim. Hem Müslüman, hem Yahudi, hem Katolik’tim. Yani insandım. İçim içime sığmıyordu. Önümde zor ama ışıklı bir yol görüyordum. Sanki Yedi Uyuyanlar gibi yüzyıllarca süren bir uykudan yeni kalkıyordum.”
“Birilerinin saçma iktidar mücadelesi yüzünden, insanlar birbirlerine kavuşamıyor, acılar yaşanıyordu. İnsanların mutluluğu, iktidar oyunları arasında ne kadar da zavallı bir konu haline geliyordu.”
“İnsanların kendi milletini veya kendi inancını diğerlerinden daha üstün görmesi, ne korkunç olaylara, ne büyük acılara neden oluyordu bu dünyada!”
“Aramızdaki temel fark ne, biliyor musun? Sen insanlara baktığın zaman üniformalar, bayraklar ve din görüyorsun!”
“Peki, sen ne görüyorsun bakalım?”
“İnsan, sadece insan. Seven, acı çeken, acıkan, üşüyen, korkan bir insan.”