İnsanın aslı Çukurova ve bir Yörük olunca daha da etkileyen destansı bir kitap. Tabiki Yaşar Kemal farkı.
Hızır ile İlyas ın buluştuğu gece halbuki tek dilekleri, çukurda bir kışlak, Aladağ da bir yaylaktı. Ama olmadı. Karaçullu obasını sığdırmadılar Çukurova ya.
Kitabın verdiği mesajlar tabiki çok fazla ama öncelikle o Yaşar Kemal tasvirleri... O 7-8 köşeli kara kıl çadırları anlatışı. Kerem in şahini, Haydar Usta nın Çukurova ya inince Ramazanoğlu diye bir beyin olmadığını anlayınca yaşadığı hayal kırıklığı... Hepsi akılda kalan birebir yaşatan tasvirler.
Kitaba başlarken karşımıza çıkan o dizeler zaten yörükler in yerleşik hayata geçiş acılarını çok güzel anlatıyor:
Ağlar bu mezarlıkta yörükler her gece
Bıkıp iri yıldızları davar sanmaktan
Düşünür eski günleri... İskandan önce
Geride kalmanın hüznü yamanmış yaman.
