Etrafınıza şöyle bir göz gezdiriniz. Gerçek hayat denilen şeyin ne olduğunu, nerede olduğunu bilmiyoruz bile! Kitaplarımızı, hayallerimizi elimizden alsalar, öylece ortada kalakalacağız.
“Acı çekiyorum ama yine de yaşamıyorum. Çözümsüz bir denklemdeki meçhul bir x'im ben. Bütün başlangıcını ve sonunu yitirmiş, bir tür hayaletim ben bu hayatta...''
Şu anda, sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim dedi: Gene de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek: "Seni tanıdığıma çok sevindim kendi çapımda..."