On birinci bölüm
Gecenin gerçekdışı gölgeleri arasından bildiğimiz gerçek yaşam sıyrılıp gelir. Onu, bıraktığımız yerden ele almamız gerekir.
Sayfa 165 - can yayınlarıKitabı okudu
Gecenin sesleri
Köpek sesleri bozuyor gecenin sessizliğini.
Köşe başında dikilmiş bakıyor; ne insan, ne gölge, ne de başka bir yaratık.
Evlerin pencerelerinden tek tük yanan ışıkların gölgeleri vuruyor perdelere.
Köpek sesleri susuyor şafak sökerken ve yeni bir gün doğuyor yine.
Şehir yaşıyor; insan ölüyor; günler geçiyor; hayat soluyor; yaşam bitiyor.
Suyun Ayak Sesi~Sohrap Sepehri
Annemin sessiz geceleri için!
Kaşan şehrindenim
Fena sayılmaz halim,
Bir lokma ekmeğim var, biraz aklım,
İğne ucu kadar da zevkim.
Annem var, ağaç yaprağından daha güzel,
Dostlar, akan sudan daha iyi
gecenin oyunu bu gecenin.
yoksa neden sana benzeteyim bu cansız,duygusuz gölgeleri.
Ansızın zamanın kanadına ağır bir yük biner,
Çıkmaz ki saatler de sabaha,
Karanlık, uçsuz bucaksız bir kuytu,
Ruhun derinliklerinde, dolaşmak gerek hakikat bahçelerinde,
Bir sızı bırakmışsın öylece, büyüyor yürekte...
Yaşamın en ağır bedeli, büyüyen hüzündü belkide...!
Bir dua, bir dua daha düşer yüreğinin yanık köşesine,
Geceye kopkoyu
Kendisine
Sen ey şehrin yerlisi, cesur, kararlı mühür
Sen ey inatçi kıskanç, alçak gönüllü ve hür
Karanlık geceleri korkutsa da günahım
Kızlar Kayası gibi dikilip kaldı âhım
Sefere çıkanların tatlı rüyâsı mısın
Rûhumun cellâdı mı, yoksa hülyâsı mısın
Konuşursun, sözlerin dâre çeker canımı
Susarsın, çâresizlik büyütür isyânımı
Siyaha boyanınca,
Kaçış
Serin karanlığıma bir çingene düşerdi
gökyüzüne birikirdi hazineleri kışın
dağların dağlarda birikirdi gölgeleri
ürkütülmüş gölgeler kapımda çoğaldıkça
yüreğime o tedirgin çocuklarda düşerdi
kar yürürdü gözlerime tüyden ayaklarıyla
kar yürürdü çünkü kar
o temiz eldiveni gökyüzünün
tüfengimin ıssızlığını büyütürdü
bir dönülmez kaçışa uzanırdı çocuklar
ve o üzünç bitkisi çocuklarda ölürdü
artık üşümek çince bir çiçektir oralarda
yolcuların taşıyamadığı bir çiçektir
çünkü kardan yorulunca biz sıcak sulara
inip sepet öreriz ve ´gecenin
uzun ağzı sulardı saksıları´
ve hala ay dağınık saçlara benzer oralarda
serçelerin ayaklarına bağladığı karanlık
kimseyi çağıramaz kendi adıyla.
- İsmet ÖZEL
MUM ALEVİ İLE OYNAYAN KEDİNİN ÖYKÜSÜ
I
Bir mum yanıyordu; bir evin, bir odasında.
O evde bir kedi vardı.
Geceler indiğinde kendi havasında
Mum yanar, kedi de oynardı.
Mumun yandığı gecelerden birinde
Kedi oyunlarına daldı.
Oyun arayan gözlerinde
