Çok zamansız yakaladın beni
Çok acemi
Bunu saymıyorum aşk
Bir daha gel emi !..
Sayfa 36Kitabı okudu
İlahi Safa bey... Canım mı sıkılacak?... Hay aklınla bin yaşa emi... Yahu , ne söylüyorsun sen Safa Bey?... Otuzdokuz sene , sabah git , akşam gel , sabah git , akşam gel... Yalnız şu odada , şu masada , şu sandalyede sekiz senedir oturuyorum. Memurun hayatını saat rakkasına benzetirler... Yahu , Serkisof marka saat olsa , otuzdokuz senede bozulurdu be!...
Özlem
Bahar mevsiminin o gül çağında
Sessiz bir gecenin bittiği zaman;
Köyde kesik kesik it havlaması,
Dağda kekliklerin öttüğü zaman.
Muhabbet kıvraklık verirken dile,
Kaynatır kanımı bu aşk, bu çile..
Taze bir sabahın müjdesi ile
Ömürden bir yaprak gittiği zaman.
Ardıçlı dağlarda kar yama yama,
Pembe bir kızıllık vurunca cama;
Camide cemaat uyup imama
Rabb’i için secde ettiği zaman.
Gelecektin ela gözlüm, gel emi;
Kimsesiz odamda beklerim seni.
Hasret uykusundan uyandır beni
Yıldızlar uykuya yattığı zaman.
Ebedi yolculuk güneş doğarken
Başlasın, yanımda n’olur sen varken..
“Karakoç, bu sabah öldü” de, erken
Tanıdıklar sual ettiği zaman.
Masum yüzünü oksadığım,
Yine gel emi!
Daha ben doymadım,
Doyacak da değilim.
Nasıl özlerim,
Sanki aylar geçmiş aradan.
Yanımdayken de ozlerim.
Ama nasıl?
Elimde ufak bir elin,
Ince narin parmaklar,
İncitmeye, incinirim.
Kırmak mı seni,
Benim yüreğim!
Seni severim...
Ah! Bir çarpıntım,
Ölürüm.
Doymam sana bildin mi.
Özlerim,
Yine
Yine
Yine özlerim...
Kadim TATAROĞLU
Şerefe değil şerefsizlere
Ve 15. Ahmet Erhan kitabının 15. incelemesine geçmeden evvel bu kitap için, öncelikle sevgimin mimarı, Ahmet Erhan kitaplığımın babası 
Mete Özgür ‘e ne desem, nasıl teşekkür etsem bilemiyorum gerçekten. Elini veren kolunu kaptırır misali bana o ilk Ahmet Erhan kitaplarını gönderdiği güne artık lanet okumaya başlamıştır
Özlem
Abdurrahim KARAKOÇ
Bahar mevsiminin o gül çağında
Sessiz bir gecenin bittiği zaman;
Köyde kesik kesik it havlaması,
Dağda kekliklerin öttüğü zaman.
Muhabbet kıvraklık verirken dile,
Kaynatır kanımı bu aşk, bu çile..
Taze bir sabahın müjdesi ile
Ömürden bir yaprak gittiği zaman.
Ardıçlı dağlarda kar yama yama,
Pembe bir kızıllık vurunca cama;
Camide cemaat uyup imama
Rabb’i için secde ettiği zaman.
Gelecektin ela gözlüm, gel emi;
Kimsesiz odamda beklerim seni.
Hasret uykusundan uyandır beni
Yıldızlar uykuya yattığı zaman.
Ebedi yolculuk güneş doğarken
Başlasın, yanımda n’olur sen varken..
“Karakoç, bu sabah öldü” de, erken
Tanıdıklar sual ettiği zaman.
Çok zamansız yakaladın beni
Çok acemi
Bunu saymıyorum aşk
Bir daha gel emi !..
Gel Emi!
Sitemdir belki sol yanıma
Belki de kaderime...
Etme ey sevgili etme,
Böyle veda edilir mi?
Yaktın şuncacık yüreği,
Derbeder de ettin beni.
Kalkta gel ne olur,
Böyle şaka mı olur?
Yaktın ah deli kiz, yaktın
Bana ait, bir kalbim vardı.
Onu da sen aldın..
Bende, başka ne kaldı ki.
Nerede bekliyeyim söyle?
Kaç gün ağlayayım söyle,
Beklerim ben, ak düşsün saçıma..
Ne olur, dön gel emi...
ⓚⓐⓓⓘⓜⓒⓔ
