Rahmetli Ebu'l-Kâsım el-Hemezânî bana şunu anlattı: Kurtuba'da en güvenilir fetvaları veren Abdullah ibn Yahya ibn Ahmed ibn Dahhûn'un bir kardeşi Bağdat'ta bizimle beraberdi. Bu kardeşi ondan çok daha bilgili ve daha yetkindi. Bağdat'taki dostlarımız arasında onun gibisi yoktu. Bir gün, sonunda çıkmaz sokak bulunan Kutna Sokağı denilen semtten
Sayfa 210 - SUFİ KİTAP / ÖLÜMKitabı okudu
Gelecek
Gelecek için çabamız şimdiki zamanımızı öldürüyorsa israf sayılır. Hep elimizde olan yiyeceği daha sonra rahat yemek için şimdi çöpe atmak gibi geliyor bana. Elbetteki gelecek için çalışılmalı peygamber efendimiz (s.a.v.) hadisleriyle bize bunu öğütlüyor fakat beklediğimiz gelecek eski geleceğimizi mahvediyorsa..
Bu da bir nevi israftır. Anının tadını da çıkartabilmek gerekir, bence yaşamak biraz da bu. Bize verilen şimdiki zamanı niçin gelecekte mazi olacak bir zaman için tümüyle heba edelim ki, orta yolu tutturarak ikisini de yürütebilmek varken.
Kişi sınırlı olan zamanını da israf etmemeli, değerini bilmeli. Ki zaten islamiyetine bize vadettiği bu değil mi? Şimdi ki zamanını boşa harcayan kişi zarardadır o yüzdendir ki İslamiyet boş işleri sevmez, boş işlere teşvik eden şeyleri de yasaklar. Ama var olduğu kesin olmayan bir gelecek için şimdiki anı da heba etmek ne kadar akıl kârı. Sevdiklerimizle vakit geçirmeyi ertelemeyi, kendimize vakit ayırmamayı hatta namazı ertelemeyi de kesin olmayan bir gelecek için yapmıyor muyuz?
Elbetteki bu dünya için çalışılmalı ama şimdiki zamanı heba ederek değil. Gereken işe gerkilen vakti ayırarak. Maalesef ki modern toplumların en büyük problemlerinden biri de bu çalıştığımız geleceğin bir gün mazi olduğunu fark edememek.
Unutmayalım zamanımız bol değil ama çok değerli. Ve an bizim en büyük hazinemizdir. Büyük bir hazine kazanacağız diye elimizdekinden de olmayalım.
( Açıklamadaki yazı bana aittir. İzin alınmadan kulanılmasına tozan yoktur. )
Gelecek, umutlarımızın mı yoksa karabasanlarımızın mı yarını olacak? Özgürlükle mi donanacak, yoksa kölelikle mi? Sonuçta bilim kurtuluşumuzun mu aracı olacak yoksa felaketimizin mi? Bir Yaratıcı'nın aydın yardımcıları mı olacağız, yoksa adi büyücü çırakları mı? Daha iyi bir dünyaya doğru mu gideceğiz, yoksa "dünyaların en iyisine" mi?
Öncelikle de, daha yakınımızdaki gelecek onyıllar bize ne gösterecek? Bir "uygarlıklar savaşı" mı, yoksa "küresel köy"ün huzurunu mu?
Ben geleceğin hiçbir yerde yazılı olmadığına derinden inanıyorum, gelecek bizim ona yaptıklarımız olacak.
Bir gün gelecek, kadınların altın kırmızısı gözleri, altın kırmızısı saçları olacak, ve kadınlıklarının şiiri yeniden yazılacak...
Sayfa 126 - YKY - 8.Baskı - 2015Kitabı okudu
"Gençliğiniz öylesine kısacık sürecek, öyle kısacık. En basit kır çiçekleri de solar, ama sonra gene açarlar. Şu sakız salkımı gelecek Haziranda da tıpkı şimdiki gibi sapsarı olacak. Bir ay içinde şu Filbahri dallarında mor yıldızlar açacak, Tanrı’nın her yılı yapraklarının yeşil gecesinde mor yıldızlar barınacak. Oysa bizim gençliğimiz bir daha asla geri gelmez. Yirmi yaşındayken nabzımızda vuran sevinç zamanla körelir. Bacaklarımız tutmaz olur, duyularımız çürür. İğrenç kuklalara dönüşürüz. Korkup kaçtığımız tutkuların, tadına bakmaya cesaret edemediğimiz nefis günahların anısı bize rahatlık, dirlik vermez. Ah, gençlik! Gençlik! Dünyada gençlikten başka hiç, ama hiçbir şey yoktur!"
