KAN KALESİ
Elbet bir hinlik vardır seni sevişimde
ey kanıma çakıllar karıştıran isyan
saçlarıma bin küsur yalnızlığı takıp girdiğim şehre
insan varlığımızdan tuhaf tohumlar bıraksam
günü geçmiş bir gazete, toprak bir çanak
bir daha gelmem belki diye bir not bakır maşrapanın yanında
şeytanlar da yürür benimle herhal ıslık çaldığım için
bir şahan tüylerini döker ardımsıra
artık bırakılmaktan yapılma bir adam sayılırım
böğrümde kambur çocuklardan bir payanda.
Sayfa 87 - Tam İstiklâl Yayıncılık OrtaklığıKitabı okuyor
-"Yoksa gelmem diye mi korkuyorsun?"
"Gelirsin... Biliyorum..."
-"Öyleyse neden bırakmıyorsun?"
"Ne olursa olsun, artık seni hiç bırakmayacağım!"
Sayfa 123Kitabı okudu
Aziz Şehitlerimiz:(
"Komutanım..."
"Sus Hakan, seni burada bırakamazdım. Kalkıp gelmem gerektiğini hissettim, senden sonra telefonu kapatır kapatmaz yola çıktık."
"Komutanım, kendimi çok garip hissediyorum." "Ben de Hakan. Karşımızda aynı silahlara sahip bizden üç kat kalabalık bir düşman var."
"Birazdan karşı karşıya geleceğiz komutanım. Sadece süngülerimiz ve bedenlerimiz." "Yüzyıllar öncesindeki gibi." "Evet komutanım."
"Artık konuşma. Vazifelerini yerine getir ve helalleşelim. Nedense içim çok rahat." "Benim de komutanım." "Buradaki şehitlerin ruhu bizi yalnız bırakmaz." "Sanki... Sanki burada gibiler."
Sayfa 197Kitabı okudu
bir daha gelmem belki diye bir not bakır maşrapanın yanında
şeytanlar da yürür benimle herhal ıslık çaldığım için
bir şahan tüylerini döker ardımsıra
artık bırakılmaktan yapılma bir adam sayılırım
Sonra siyah ve çocuk gözlerini karşısındakine dikerek fısıldadı:
"Yoksa gelmem diye mi korkuyorsun?"
Yusuf başını salladı:
"Gelirsin... Biliyorum..."
"Öyleyse neden bırakmıyorsun?"
Yusuf avucunda tuttuğu bileği sinirli bir hareketle sıkarak: "Lüzumu yok!" dedi. Sonra, dudakları titreyerek, ilave etti: "Ne olursa olsun, artık seni hiç bırakmayacağım!"
Kimselerin bilmediği şiirler yazdım ve her şeyi terkettim. Beni biçimleyecek, beni istemediğim gibi çizecek her şeyi. En sonunda Umman'ı da terketttim. Umman uzaklarda kalana kadar bırakıp gitmek hiç dokunmamıştı bana. Ondan önceki her şeyi unuttum, ondan sonraki her şeyi yok saydım. Şimdi İstanbul' a bakıp, semtlerde, sokaklarda onun izlerini ararım. Nerede oturur, nasıl yaşar, ne yapar bütün bir gün, merak ederim. Çoktan unutmuştur beni, hiç aklına gelmem. Ama bilmez ki bakıp da ona, "Bugün hava karlı olacak, dikkat etmeli," dedirten ışıkları yakan benim. Umman herkesin üstünde yaşadığımı, her gün birkaç kişinin benim ışıklarımı konuştuğunu bilmiyor. Artık bana dair hiçbir şeyi bilmiyor. Oysa ben bütün ışıklarda onu arıyorum
Hayat benim ne yaşadığımı umursamadan devam ediyorsa benim de artık silkelenip kendime gelmem gerekiyordu.
— Gene gel, dedi, Zülfikar'a.
— Gelirim.
...
Büyükler gülümsediler.
— Artık yalnız gelmem! dedi Rıza Bey.
Sayfa 42 - Cumhuriyet Kitapları, 13. Baskı: Nisan 2010Kitabı okuyor
"Yoksa gelmem diye mi korkuyorsun?"
-"Gelirsin... Biliyorum..."
"Öyleyse neden bırakmıyorsun?"
-"Lüzumu yok! Ne olursa olsun, artık seni hiç bırakmayacağım!"
Sayfa 181 - Muazzez, YusufKitabı okudu
Yanılgılar ve Yenilgiler
Hani bazı şeyleri bazı kişilerle özdeşleştirirsiniz ve o kişi artık sizinle olmasa bile o şey sizinle olur yaa. Bugün bir cümleyi okuduğumda başımda bir uyku bandı vardı. Bu da öyle bir şey ama neyse. Burası da bir şeylerle özdeşleşmişti benim için. Artık hiçbir şey ifade etmiyor. Bir bir eksiliyorum. Umarım bir daha buraya da gelmem.
"Yoksa gelmem diye mi korkuyorsun?"
Yusuf başını salladı:
"Gelirsin... Biliyorum..."
"Öyleyse neden bırakmıyorsun?"
Yusuf avucunda tuttuğu bileği sinirli bir hareketle sıkarak:
"Lüzumu yok!" dedi. Sonra, dudakları titreyerek, ilave etti:
"Ne olursa olsun artık, seni hiç bırakmayacağım."
Sayfa 123 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu