Ayna
Kim olduğumu bilmiyorum.
İnsanlara kendilerinin kim olduğunu göstermekten ibaretim. İnsanlar beni çok seviyor. İyi biri miyim o halde? Hayır. Beni ben olduğum için sevmiyorlar. İnsanlar bencil. İnsanlar beni kullanıyor. Herkes kendini beğenmiş. Aslında kendilerini seviyorlar. Onlara onları gösteriyorum. Bu yüzden beni seviyorlar. İşte. Benim
Bilmem ki,
Sordun mu aşkı kendine?
(..)
Bilmem ki,
Hiç sevdin mi gerçekten?
Bir sor kalbine..
Sayfa 35Kitabı okudu
“Ahrete gerçekten inanıyor musunuz? Cennete, cehenneme?”
“Cüretkar bir soru mu sordun, bana mı öyle geldi?”
“Pardon, haddimi aştım sanırım.”
“Cevaplamak istiyorum: Cennete ve cehenneme inanıyorum, çünkü ikisi de bu dünyada mevcut.”
“İlginç.”
“Evet. Bu nedenle, mezar taşıma *Hayat devam ediyor’ yazdıracağım.”
“Çok şakacısınız.”
“Değilim, espritüelim. Espri, hakikate yaklaşmanın; şaka ise gerçeklerden kaçmanın yoludur.”
"Hiç ilk defa duysan da ve sözlerini bilmesen de müziğinin gerçekten tanıdık geldiği bir şarkı duydun mu ?" Tamamen orijinal bir şarkıyı ilk defa duysan da müziği bildiğin bir şarkı?"
Dönüp ona baktım.
"Sanırım. Yani bütün şarkıların ortak noktaları vardır. Bir ritim, bir akort, bir sıra, ortak bir ses perdesi ya da tını. Beynimiz o küçük şeylerin hepsini kaydediyor gibi görünüyor, o yüzden bir şey duyuyoruz ve aşinalık hissediyoruz, buna rağmen nereden geldiğini çözemiyoruz.
Niye sordun ?"
"İşte sen o şarkısın. Sözlerinin hiçbirini bilmiyorum ama melodi öyle tanıdık ki."
Sayfa 172Kitabı okudu
Günaydın herkese.
+"Ben ben ben ben... hiç karşındaki insanı sordun mu? Önemsedin mi gerçekten? Hepimiz kendi şeytanlarımızla savaşıyoruz, hepimiz psikolojik darbeler alıyoruz, bunları yaşayan bir tek sen değilsin, o yüzden sus artık."
-"Madem sen de bu kadar zor şeyler yaşadın, neden anlatmadın o zaman?"
+"Ah tabi, egonla dolu dünyanda hatırlamazsın tabi ki. Anlattım da ne oldu? Hanginiz umursadı? Cehennemin dibini gördüm lan ben. Ölüyordum. Yardım istedim herkesten. Küçümsemekten başka bir şey yapmadınız. Kendi dertleriniz arasında kaybettiniz beni." Titreyen ince parmaklarıyla başını gösterdi. "Sen hiç burada boğuldun mu? Nefes alırken nefessiz kaldın mı? Lütfen sus artık. Lütfen."
“Ahrete gerçekten inanıyor musunuz? Cennete, cehenneme?”
“Cüretkar bir soru mu sordun, bana mı öyle geldi?”
“Pardon, haddimi aştım sanırım.”
“Cevaplamak istiyorum: Cennete ve cehenneme inanıyorum, çünkü ikisi de bu dünyada mevcut.”
“İlginç.”
“Evet. Bu nedenle, mezar taşıma *Hayat devam ediyor’ yazdıracağım.”