Şırıl şırıl akan ırmaklar..
Yanı başında rengarenk gül bahçeleri,
Envayi çeşit meyveler..
Vildanlarımız olsun bize hizmet eden,
İstediğimizde yok olup, bizi alemde başbaşa bırakan..
Yasla sırtını sedr ağacına,
Bir gün qarşılaşacağıq, inanıram..
Okuduğu kitabın arasında kuruttuğu sarı bir dağ çiçeği vardı. Yaprakları, ince gövdesinin üzerinde arasına konulduğu kitabın düz şeklini almış, dışarıdan bakıldığında gazete sayfasından özenle kesilmiş bir resim gibi duruyordu. Eline çiçeği aldı ve:
“Dost arıyorum! Etten ve kemikten olan ama senin gibi toprak kokan bir dost. Onunla konuşmak
Şırıl şırıl akan ırmaklar..
Yanı başında rengarenk gül bahçeleri, envayi çeşit meyveler..
Vildanlarımız olsun hizmet eden, istediğimizde yok olup, bizi alemde başbaşa bırakan..
Yasla sırtını sedr ağacına, kelebekler takayım saçlarına, kemanlar çalayım kuğu gibi..
Nazlan sen ey..!! sonsuzca nazı ile arş'ı titreten..
Nazlanki can bulsun
Okuduğu kitabın arasında kuruttuğu sarı bir dağ çiçeği vardı. Yaprakları, ince gövdesinin üzerinde arasına konulduğu kitabın düz şeklini almış, dışarıdan bakıldığında gazete sayfasından özenle kesilmiş bir resim gibi duruyordu. Eline çiçeği aldı ve:
“Dost arıyorum! Etten ve kemikten olan ama senin gibi toprak kokan bir dost. Onunla konuşmak
Gökyüzüm
İnsan Gökyüzünü neden sever biliyormusun?
Gökyüzü insana sonsuzluğu hatırlatırda ondan.
Ben bazen sana bakıncada sonsuzluğu hatırlıyorum biliyormusun?
Sen benim Gökyüzümsün
Sen benim Mavimsin
Bazen sana baktıkça içimde Fırtınalar kopuyor
Bazen sana baktıkça içimde bir Güneş doğuyor
Bazen sana baktıkça içimde Çiçekler açıyor
Bazen sana baktıkça içimi bir Hüzün
kaplıyor
Aslında Ben Seni Dört Mevsim Seviyorum
Sen Benim Sonsuzluğum
Sen Benim Gökyüzüm
Sen Benim Mavimsin
Hep Benimle Kal Gökyüzüm
Ben Sensiz yaşayamam
Bana Söz Ver
Hep Benimle Olacaksın
Seninle Sonsuzluğa Gidelim
Yanımdan Hiç Ayrılma
Söz Ver Gökyüzüm
Seninle Mavi Olalım
...F.A... #29.05.2023#
Hayatıma biri gelecek, onunla huzur evi ziyareti yapıcağız. Kır pikniği yapıp, birlikte okuduğumuz kitaplarların cümlerinin altını çizip, kahvemizi yudumlayacağız. Bisiklet turu yapıcağız mesela. Ama şu an yok. Olmamasının özel bir nedeni de yok. Aşk acısı da çekmiyorum. Yani hayatıma bazen almak istediğim insanlar oluyor elbet fakat olmayacağını gördüğümde dur diyorum, orada dur. İki tarafın daha çok zarar görmemesi için kapatıyorum konuyu. Zaten onlar da dünden razıymış gibi hayatlarına bakıyor. Bu da zaten üzmüyor. Uzun zamandır birinin elini tutmuyorum sokakta. Uzun zamandır yaslamıyorum başımı omuzlara. Uzun zamandır bakmıyorum birinin gözlerine aşkla. Uzun zamandır "yemek yedin mi, havalar soğudu sıkı giyin, rüyanda bizi gör" gibisinden cümleler sarf etmiyorum kimseye. Çevremdeki, konuştuğum insaların hepsi evlendi. Belki çocuk sahibi bile oldular ama olsun, mutlu olsunlar. Her zaman savunduğum bir cümle vardır. "Kalp kapısı öyle kolay açılmaz herkese" diye... Yani belki diğer insanlar gibi çok çabuk birini alamıyorum hayatıma ama yine de böylr iyi diyorum. Bu durum bana bir şey kaybettirmiyor ama kazandırmıyor da. Olsun, bu arafta devam ederim ben. Neyse hayırlısı diyelim. Fakat hayırlısı demekle de olmuyor bu işler. Yine neyse diyelim. Bir gün mutlaka kesişir yolumuz. İşte o zaman değerimizi bilmeyen o insanların biletini kesip dönüşleri olmamak üzere onları sonsuzluğa uğurlayacağım. SEVGİ EMEK İSTER. O SEVGİYİ BÜYÜTMEK YÜREK. İNSANDA YÜREKK YOKSA, DİLİ SEVİYORUM DESE KAÇ YAZAR. PEK BİR ŞEY YAZMAZ, ATLA GİDELİM UYKUYA.
GECENİZ GÜZEL OLSUN 🥀🌙
Kalk gidelim bu şehirden bu şiirden, bir
Masal var sonsuzluğa uzanan...
Kalk gidelim anka bizi kaf bizi bekler.....
Biz
Akıp gitsin zaman yalan deryalara
Biz tersine akıp gidelim tarihin en mutlu yüzyılına
Bir daha dönmeyelim lanetli 21. yüzyıla
Bu hayat;
Kimine sonsuzluğa giden yol
Kimine ise yolun son durağı
Biz
Varoluş felsefe ikileminde
Sonsuzluğun esrarengizinde
Özgürlük realitesini tartışalım
Yerin yedi kat dibinde karanlık zindanlardan özgürlüğe uçalım
Bütün korkularımızı uçurumlardan atalım barbarca bir intihar olsun
Fırat-Dicle olup delice tutuşalım el ele
Akalım Ortadoğu'nun ateş çemberine
Bir çocuğun ağlayış sesiyle gökyüzünü yırtalım
Yine Nuh'un tufanı kopsun ...
M. Rıdvan ÇALKA
İçimizdeki istek nereye ?*
Hep bir yerlere gitme isteği sarıyor ruhlarımızı .Çünkü dünyadaki hiçbir yere ait değiliz . İster uçsuz bucaksız ummanlara ,denizlere,dağlara ,bayırlara ,
Ormanlara gidelim ... İçimizde olan sonsuzluğa özlem, sonu olan her şeyden sıkılıyor . Bir limana demir atamıyoruz ,bir yerde sabit kalamıyoruz . Olduğumuz yer -dünya- sıkıyor bizleri ... Biliyoruz ki her şey bitecek bir gün teker teker hayatlarımız ,nefeslerimiz,bizler ... Şu kısacık hayatlarımıza neler neler sığdırıyoruz ... Koskoca hayallerimizi, sevdiklerimizi,sevmediklerimizi, hatıralarımızı , yaşadığımız her an'ı ve her nefesi ... Kavuşmayı bekliyoruz bir yerlere ,birilerine , belkide kendimize ...
Hep bekliyor ,özlüyor ve gidiyoruz ...
Zamanda bazen bizimle bekliyor bazen bizimle özlüyor ve hep bizimle geliyor ...
Gün gelir..
Kara zift çekilmişti sanki yüreğimin zeminine
Düşler falakaya yatırılmıştı gecenin tenhalığında..
Daha bir sıcak geliyordu toprak sevdası
Toparlan yüreğim; gidelim buralardan..
Bırakalım dünyayı insanlara..
Açılalım sonsuzluğa..
Yığın yığın gelirken duvarlar üstüne
Sıcak gözyaşları dökülür kalbinin odacıklarına..
Gün gelir nefret edersin tutulamayan ellerinden..
İsyan edersin gidemediğin mesafelere..
Yenik düşersin içinde kopan çığlıklara..
Dağılırken sisli dağlarda zifiri düşünceler
Dönüşür naif heyecanlar karanlık acılara..
Tükenmeyen sevgi çoktan dönüşür tatlı ürpertilere..
Uyanmak isterken ıhlamur kokulu günlere
Telaşlı sabahların hüznüyle uyanırsın yeni güne..
(Hüzün Eğrisi)
Yarımdır gözlerin, gözyaşı olmadan;
Olgun değildir ormanın rutübeti.
Açıyorsun ellerini; karanlığın düğümü çözülüyor.
Gülümsüyorsun; işâretler dizisi titriyor. Bakıyorsun; hayran ediyor yüzünün olgunluğu.
Gel, birliktelik yolundan gidelim. Sürüngenler uykuda. Ebedîyet kapısı açık.
Çıkalım gün yüzüne.
Bırakalım gözleri; âşinâlık mehtâbı indi çünkü.
Kaybedelim dudakları; ses zamansız çünkü.
İçilelim ağaçların düşünde; yeşermenin görkemi
bizden geçiyor çünkü.
Rüzgâr kırıyor. Gece durgun kalıyor. Yitiriyor orman çırpınışını.
İşitiyoruz uyum gözyaşının coşkusunu.
Ve sonsuzluğa doğru gidiyor bitkilerin özsuyu.
Sayfa 122 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Hep bir yerlere gitme isteği sarıyor ruhlarımızı .Çünkü dünyadaki hiçbir yere ait değiliz . İster uçsuz bucaksız ummanlara ,denizlere,dağlara ,bayırlara ,
Ormanlara gidelim ... İçimizde olan sonsuzluğa özlem, sonu olan her şeyden sıkılıyor . Bir limana demir atamıyoruz ,bir yerde sabit kalamıyoruz . Olduğumuz yer -dünya- sıkıyor bizleri ... Biliyoruz ki her şey bitecek bir gün teker teker hayatlarımız ,nefeslerimiz,bizler ... Şu kısacık hayatlarımıza neler neler sığdırıyoruz ... Koskoca hayallerimizi, sevdiklerimizi,sevmediklerimizi, hatıralarımızı , yaşadığımız her an'ı ve her nefesi ... Kavuşmayı bekliyoruz bir yerlere ,birilerine , belkide kendimize ...
Hep bekliyor ,özlüyor ve gidiyoruz ...
Zamanda bazen bizimle bekliyor bazen bizimle özlüyor ve hep bizimle geliyor ...
At üzerinden toprak rengi örtüyü. Kalk ayağa, tut elimden ... Hayat treninde bir yer bulup gidelim sonsuzluğa ...