1970 yılında Ferenc Karinthy tarafından yayımlanan “Epepe” adlı kitap, dilbilimci Budai’nin Helsinki Dilbilim Kongresi’ne gitmek üzere bir uçağa binmesi ancak beklenmedik bir şekilde kendini bammmmbaşka bir ülkede bulmasıyla başlar ve gelişir.
Budai’nin yanlışlıkla geldiği ülkede konuşulan dil ve yazı, bildiği dillere ve alfabelere hiç benzememektedir. Dahası, konuşulan dilin yapısını dahi çözememektedir çünkü bu dil benzersizdir. Bu durumda Budai, insanlarla iletişim kuramaz bir hâle gelir ve okur bu Kafkaesk olay örgüsünde Budai gibi kaybolur.
Yazar Ferenc Karinthy, yıllar boyunca İngilizce, Yunanca, İtalyanca ve Almanca dillerinden çeviriler yapmış. Karinthy, kendi deneyimleri üzerinden yaratmış olduğuna inandığım Budai karakteri aracılığıyla dil, kimlik ve kültür meselelerini okuyucuya sunmuştur.
“Epepe”, göçmenlik meselesiyle de bağlantılıdır. Göç eden bir insan sadece bir ülkeye değil, aynı zamanda bir dile de göç eder. Bu durum, o dilde yeniden doğma, kendini var etme ve bulma sürecini beraberinde getirir. Ancak bu süreçte göçmen kişi, o dili konuşanlar arasında yabancılık hissi de yaşar. İşte bu süreçte insanın kendiyle olan ilişkisi yeniden şekillenir ve Budai’nin yaşadıklarına benzer deneyimler yaşar.
Kitabı sonuç odaklı değil, keyif alarak okumanızı tavsiye ederim. Çünkü çoğu zaman yolun kendisi, varılan noktadan daha değerlidir.
İsmail Cem Akkaş kaleminden 
Ben Nazar kitabının yorumu ile geldim
Nisan ayının bir diğer kitabı ile sizlerleyim. 2023 basımlı 328 sayfadan oluşup, gerçek yaşam hikayeleri ne kadar canınızı yakıyorsa bu kitap iki katı yakacak diyebilirim. Gerçekler acıdır...
Bu kitap sahipsiz, köksüz, kimsesiz, ülkesiz yani bir insana
