Hayat ve hatıralarımı yazıyorum, Sebebi maddi kazanç olmadığı gibi adımı ebedi kılış gibi maneví menfaat ve hodgâmlık da değil. Bunlardan ne çıkar! Benim gibi maddî ve manevi, dünyevi ve uhreví menfaatlerden ve hodgâmlıklardan müstağni, filozof yaradılışlı bir insan için bunlar bir hiçten ibarettir. Bende yalnız ölünceye kadar Türk'e ve ilme hizmet hırsı var. Dünyada yaşadım; yaşamak vazife ve borçlarını ifa etmek zaruretini bilenlerdenim o kadar…
Bu eseri yazmağa başladığım vakit pek uzun sürmüş olan ilmi tedkikat ve neşriyat dolayısıyla öyle yorgun idim ki, iki satır okumağa ve yazmağa bile halim yoktu, gözlerime de zaaf gelmişti, dermansız düşmüştüm. Hem de gurbette bin derd içinde ve her şeyden usanmış, bıkmış, hatta yaşamak bile istemez raddelere gelmiştim. Böyle bir vaziyette bu zahmete de katlanışımın sebebi şudur: Hayatımda çok şeyler gördüm. Türlü tecrübelerden geçtim. Nice vak'alara şahid oldum. Nice vak'aların içinde bulunup âmil oldum. Bizzat kendim nice şeyler yaptım. Yaşadığım hayat öyle bir hayat ki; şahsi, ilmi, idari, siyasi, ahlâkî görgü ve tecrübe ile doludur.
- Hayat ve Hatıratım, Dr. Rıza Nur, Sayfa 51
Sayfa 51 - Altındağ Yayınevi - Naşiri: Heidi SchmitKitabı okuyor
Yirmi dakika kadar peronda dolaştım, sonra onları gördüm. Anny, kendisine bir hanımefendi havası veren kalın bir kürk manto giymişti. Yüzünde kısa bir tül de vardı. Adamın da sırtında devetüyü bir palto. Güneşten yanmış, hâlâ genç, cüsseli ve çok yakışıklı bir adamdı. Yabancı olduğu besbelli ama Ingiliz değil, belki Mısırlicht Beni görmeden trene bindiler. Konuşmuyorlardı. Sonra adam inip birkaç gazete satın aldı Anny kompartimanın camını indirdi, beni gördü. Öfkelenmeksizin, anlamaz gözlerle uzun uzun baktı. Sonra adam yeniden vagona bindi ve tren kalktı. O anda, eskiden birlikte yemek yediğimiz Piccadilly'deki o lokanta gözümün önüne geldi; sonra her şey kararıp kayboldu. Yürüdüm. Yorulduğumu hissedince bir kafeye girdim, uyumuşum. Garson az önce uyandırdı beni, bunları yarı uykulu bir halde yazıyorum.
Bir Delinin Anı Defteri - Palto - Burun - Petersburg Öyküleri ve FaytonNikolay Gogol · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201955,4bin okunma
Başka birisi olsa şunu da eklerdi:'Bu satırları gözyaşları içinde yazıyorum.' Ama ben size yalan söylemiyorum, acımın bir gösteriş olmasını istemiyorum, çünkü dertleri, pişmanlıkları artırmak neye yarar? Bu çeşit yalanlarda sevgiyi daha fazla kökleştirmek umudu saklıdır. Bense bu duyguyu sizde ve bende kökünden kazımak istiyorum. Zaten gözyaşları ya boş hayalcilere ya da bir kadını sözle baştan çıkarmak isteyenlere yaraşır. Ben size bunları uzun bir yolculuğa çıkan iyi bir dostla vedalaşır gibi söylüyorum: Üç dört hafta daha beklesem çok geç olurdu. Aşk bir ruh kangreni; o kadar çabuk ilerliyor ki. Daha şimdiden ne haldeyim. Zamanı saatlerle, dakikalarla değil, güneşin doğup batmasıyla değil, sizinle ölçüyorum: ' Onu gördüm, görmedim, göreceğim, görmeyeceğim, gelecek, gelmeyecek...'
Sayfa 310 - Oblomov'un Olga' ya yazdığı ayrılık mektubundan sadece bir kesit.Kitabı okudu
Filistinli Sevgili
Gözlerin bir diken
yüreğe saplanmış,
çıldırasıya sevilen,
işkencesine dayanılamayan.
Gözlerin bir diken,
rüzgârdan koruduğum,
ötesinde acıların, gecelerin,