Adadan adaya, sahilden sahile, koydan koya başkalık gösteren, karmaşık ruhunu asla anlayamayacağımız “Ege” ile selamlıyorum sizi.
Hataya tahammülü olmayan, kimi zaman kindar bir düşman kimi zaman kulaklara bir efsane fısıldayan Ege Denizi’nin Yosunlu Köy’ünden…
“Suyun mükemmel bir hafızası vardır ve sonsuza dek, eskiden neredeyse oraya dönmeye çalışır,” der #tonimorrison
Tıpkı Azra gibi… O da, tıpkı su gibi ait olduğu topraklara, Ege Denizi’nin terk ettiği Yosunlu Köy’ün kıyılarına dalgaların yeniden vuruşunu izleyebilmek için yola koyulur.
Azra, çıktığı bu macerada; hafızalardan silinen geçmişlere, kâbusların saklandığı yere ve can verdiği savaşta kimin galip geldiğini öğrenmek için rüyalara musallat olan bir denizcinin tuhaf hikâyesine şahit oluyor.
Bu bir özlem ve özveri hikayesi.
Sıradanmış gibi görünen gizemli olayları, karakterlerin gerilimleri ve iç hesaplaşmaları ile masalsı bir anlatı.
Kül Ormanı
Şermin Yaşar'ın kalemini bilenler bilir, içimizden biri karşımızda konuşuyor gibidir.Bu kitap yine bu üslupla yazılmış, okurken bu olaylar sanki karşı komşumuzun evinde yaşanmış gibi hissettim. O kadar içten, o kadar yakın... Bir roman olarak yazılmış olmasına karşın bende yine öykü kitabı hissi uyandırdı. Bunun nedeni belki de dediğim gibi üslubuydu. Çok merak ettiğim ve almak için sabırsızlandığım bu eser aile bağları dışarıdan sağlam gibi görünen ama aslında içten çok kopuk olan 3 erkek kardeşin hayatından yola çıkarak kaleme alınmış. Eşleri, aile yapıları muazzam tanıdık... Kitabın sonu ters köşeydi, baştan bu 3 çocuğun annelerine aşırı kızsam da sonrasında çok hak verdim. Yaşanılan şeyler kolay hazmedilecek türden değildi, sonu ters köşe olan bir kitaptı. Ve sanırım ben karakterlerden en çok Nurten'e üzüldüm. Şunu bir kez daha farkettim ki; eş seçimlerimizde ya da hayatımıza aldığ ımız sevgililerimizde tamamen yarası yaramıza denk olan, hayatta hemen hemen aynı yollarda yürümüş, yaklaşık olarak aynı acıları çekmiş birilerini seçiyoruz. Yarası tanıdık olan daha güven veriyor. Farkına varabilirsekte birbirimizi onarıp hayatı daha güzel yaşıyor, acılarımızı iyileştiriyoruz. Farkına varamazsak da daha çok kanatıp acıtıyor, birbirimizden kopuyoruz.
Her daim güzele niyet edip, onarabilmek ve çiçekli yollarda yürüyebilmemiz dileğiyle...
Okumanızı tavsiye ediyorum...
Şermin Yaşar
Eleştiriye Açık-Düşünce İstemi
Mimarlık ve Felsefe, Dücane Cündioğlu'nun kaleme aldığı bu eser, farklı bir pencere sunuyor. Bildiklerim üzerine tartışma yapmamı sağlayan bir dil ve üslup ile karşılaştım. Ki onun da tam olarak istediğinin en azından kendimce bu olduğunu düşündüm. Ey talib, düşün diyor. Estetiği, kaygıyı, gözle görünen ve aradığını düşün. Bu zamana kadar bildiklerini unutmadan üstüne ekleyerek benim dile getirdiklerimi de düşün diyor. Dile getirilmeyen konulara, araştırılmayan tartışılmayan konulara değiniyor belki de. Kitaba başlarken kafamda kurduğum taslak bir senaryo vardı, mesleki açıdan okuyacağımı düşündüğüm. Ancak pek çok kesime hitap eden bir akış var. Halkın düşünmesi, akletmesi gereken hususlar içeriyor. Eleştirel yanları da yok değil ancak onun eleştirdiği kişi ve olaylar kadar, kendinin de eleştirileceğinin bilincinde kaleme aldığı yazıtı olumlu yanlarını hissederek tamamladım. 
Dücane Cündioğlu
