Ama bayım,
Anımsadıkça ölen bir bedenim var sizi
Siz nereden bileceksiniz?
Elleriniz sonbahar
Gözleriniz biraz yaz
Siz bilmezsiniz bayım!
Onursuz yaşamak,
Onursuz yaşamak her gün ölmektir biraz......
Hiç bir yere gitmeyen, istasyonu olmayan, çok vagonlu, uzun bir yolcu treninin makinistiyim ben.
İnsanlar gelir, binerler. İnsanlar tuhaftır, hiç bir yere gidemeyeceklerini bile bile neden binerler benim trenime, anlayamam.
Anlamak için, laf aramızda, çaba da göstermem.
Ağırlarım onları. Tutkularını, isteklerini kamçılar, sonra karşılar,