gözyaşım pıt.
Rimbaud 10 Kasım 1891'de, henüz otuz yedi yaşındayken ölür. Conception Hastanesi'nin ölüm kayıtlarında şöyle yazar:
“Charleville'de doğmuştu, Marsilya'dan geçiyordu.”
Geçiyordu. Oraya sırf tekrar yola çıkmak için gelmişti.
Gözyaşım pıt
Milattan önce 1000’lerde Mısır’da yazılan aşk mektupları, “Onu görmek beni iyileştiriyor, konuşması beni güçlendiriyor,” diye başlıyordu.
kalbim çıt, gözyaşım pıt.
Sonra ne gördüm bil bakalım! Bir uçurtma!
İlk kez şenle birlikte görmüştüm geçen yıl. Ben ne olduğunu bilememiştim de sen demiştin uçurtma diye. Kocamandı şenle gördüğümüz. Bizim göğümüzdeydi hem. Bu seferki o kadar büyük değildi.
Ama maviydi onun gibi. Ağabeye dedim ki:
“Bak, uçurtma kaçmış!”
“Hani bakayım! Nereden kaçmış?”
“Bizim göğümüzden kaçmış. Ama sakın onu vurma!”
gözyaşım pıt.
Babasının yazları, zerdali ağacına astıkları ampulün verdiği sahte masal havası içinde anlattığı, emekliye ayrılıp da çocukları da adam olduğunda sahip olacakları «kendi evlerinin», «kendi bahçelerinin» gün doğduktan sonra uyanmaların, yatakta gazete okumaların, her gün meyve, et yemelerin masalı güzeldi gerçekten. Mehtap'la ağabeysi de coşup babası emekli olduğu zaman, kendilerinin çok çok çalışıp para kazanacaklarını, çok çok para biriktireceklerini, çok çok biriken parayla kendilerine bahçeli, tek katlı bir ev alacaklarını, ondan sonra babalarının hiç erken kalkmayacağını—babaları hiç bir zaman güneşi doğurmamıstı üstüne; çocuklar okula gitmek için kalktıklarında babalarını evde, pi?amasıyle çay içerken görmemişlerdi hiç— söylüyorlardı. «O zaman yatağına gazeteleri getireceğim sana» diyordu Mehtap. «istersen bütün gün çıkarmayacaksın pi?amalarını.» Babası, «kendi evlerinin» ön bahçesine ekeceği yıldız çiçeklerini anlatıyor, anası ön bahçeye ille de gül ekilmesini istiyordu. Çok severdi gülü. Bir kadının sıra dışı isteklerini dile getirirdi gül."
Gözyaşım pıt
“Siz ninni dinlemeden uyuyabiliyor musunuz?” diye devam etti. “Ben kendi kendime ninni söylemezsen gözüme asla uyku girmez.”
Sayfa 36Kitabı okudu
