Gripin & Küçük İskender
“Kafamı duvara vurmadan tanıyabilmek seni
Beyninin içindekileri anlayabilmek
Ve yitirmeden yüzündeki anlık tebessümü
Bütün saatleri öylece dondurabilmek için
Çıldırasıya paraladım kendimi
Lanet olsun
Artık sigarayı günde üç pakete çıkardım günde
Olsun gözüm olsun ne olacaksa olsun”
youtu.be/SBRKOsQibto
Uyandım saat üç, dört, beş bana hiç fark etmez
Ne zaman çalınsa kalbim
Derler ki "Bir arkadaşa bakıp da çıkacaktık"...
Gripin | Beş 🎵
Hep kendi sofralarımızı düşünüyoruz. Aradığımız ilaçlar kendi hastalıklarımızın ilaçları. Kar ve su, sanki bu uğursuz zemheride sadece bizim ayakkabılarımızdan içeri sızmakta... Genç dullar, üç günlük yetim yavrular sanki sadece bizim ailelerimizde...
Bir günlük yakıt yokluğu, aspirin yerine gripin tavsiyesi, kürk mantodaki tüy dökümü, barbut masasındaki tatsız şakalar, pokerde ters dönen şanslar, hipodromdaki müşterek-bahis hileleri, çocuklarımızın on yerine dokuz alışları, süte su katılması, çorbadaki tuz eksikliği...
Say sayabildiğin kadar. Evet, tüm bunlar bizi, hepimizi, bütün bencilleri zıvanadan çıkarmakta, asıl şirazemizi bozmakta, yataklara düşürmekte, asabi tansiyon illetine giriftâr etmekte... Etrafımız için, sıhhatimiz için zehir-zemberek olmaktayız.
Bu kadar basit meseleler için bile, bu hassasiyyet neden? Neden kendimizin dışındaki dev hadiselerin farkında bile değiliz?
Madem günün birinde öleceğiz ve ne zaman göçüp gideceğimiz belli değil (Belki yarın, belki bu hafta veya bir başka gün) o halde hiç müzik listesi bırakmadan gitmek olmaz, geç kalınmışlığın telafisi yok çünkü ölüm gelirken bize sormayacağından hiç umulmadık bir anda yeryüzünden silinebiliriz, o yüzden ne olur ne olmaz diye sevdiğim şarkıların
Yarınlar için söz veremem
Bilmem bu ömre kaç hayat daha sığar
Biz kelebeklerin kaç yarını var
Bir nefes yetmez görüp göreceklerim.
Şimdi masal anlat bana
Kahramanı benmişim gibi
Yere düşen üç elmadan
Her biri benmişim gibi
Gripin - Beş
Uyandım...
Saat üç, dört, beş bana hiç fark etmez.
Ne zaman çalınsa kalbim derler ki:
"Bir arkadaşa bakıp da çıkacaktık."
Kalan umutlarımdan birini seçip
Hepsini hepsini hep kaybettim.
Şimdi kendimden geriye
Ne kaldı? Ne kaldı?
Kimseler duymadı, sadece duvarlar ağladı.