İnsan, unutabildigi kadar güçlüyse ; unutamadığı ölçüde yıkık ve ezik kalıyor.
Sen unuttun fakat unutulmadın. Bense unutulduğumu biliyor, fakat unutamıyorum.
Bir daha nerdesin demeyeceğim. Bendesin artık. Dudaklarımın değdiği kadehlerdesin. Serin yağmurlar getiren bulutlardasın. Kah denizlerdesin kah rüzgarlardasın. Uzaktasın, ama yine bu şehirdesin.
Gittiğine inanmıyorum. Gel demeyeceğim.
Nerdesin? Meğer ne doldurulmaz bir derinlikmiş yokluğun. Kaderde bu sensizlik de varmış. Her insanın yüzünde sana benzeyen bir şey aramak da varmış. Sesini duymak varmış şarkılarda, bütün kitaplarda seni okumak varmış.