herkes ne zaman ölür elbet gülünün solduğu akşam
Sayfa 388Kitabı okudu
Köylü kadınlarımız, köylü erkeklerimizden daha yürekli.
Sayfa 151 - Can YayınlarıKitabı okudu
Salihat-ı Nisvandan Saffet Hanımefendi’ye
Herkes ne zaman ölür; elbet gülünün solduğu akşam!
Aldım anlayamadım; öldüm anlayamadım almadığım bir akşam…” 
Turgut Uyar
"Kim bu?" dediler.
"Uyuyan biri,"dedim yavaşça.
"Ama kim?"
"Bir ölü belki de."
Ölü tabi. Görmüyor musun? Delik deşik."
"Bir ölü," dedim.
"Adı ne?"
Bir ölünün adı ne işe yarardı ki artık..
Yusuf Arslan idam sehpasında:
Ben ülkemin bağımsızlığı ve halkımın mutluluğu uğrunda şerefimle bir defa ölüyorum. Sizler, bizi asanlar şerefsizliğinizle her gün öleceksiniz..
Olmayın bu kadar katı yürekli
Ey dünyada kalan insan kardeşler..
Olmayın bu kadar katı yürekli
Ey dünyada kalan insan kardeşler
FRANCOIS VILLON
Sayfa 235Kitabı okudu
"Umut mu? Umut her zaman var. Umutsuzluk diye bir şey yok."
“Nereye gidiyordun?” dedi.
“Devrime,” dedim.
Sayfa 60
"Herkes ne zaman ölür
elbet gülünün solduğu akşam." Turgut Uyar
Herkes ne zaman ölür
Elbet gülünün solduğu akşam
Turgut Uyar
Sınıf mücadelesinin arttığı dönemlerde yasa masa kalmaz. Hukuk, ancak denge durumlarında vardır ve işler. Siyasal iktidar için pek tehlikeli değilsindir, onun da pek bir gücü yoktur, hukuk vardır o zaman.
Sayfa 62 - Can Yayınları
"Burada ölen yalnızca benim bedenimdir, ki zaten ölümlüydü, ölecekti. Ama düşüncemi öldüremeyeceksiniz, ölmeyecek, yaşayacak."