Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Tuğçe
Tuğçe
@gunebakankitapligi
Psikolog
Psikoloji
107 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Öncelikle bu kitabı bir grupla okuyup üzerine konuşabildiğimiz için çok mutluyum çünkü görünenin ardında birçok metaforu konuşma imkanımız oldu.
Bu kitapta Hamsun kendini anlatıyor ve ünlenmesi de bu şekilde oluyor. Yaklaşık 150 sayfalık ince bir kitap fakat ben bu kitabı, içindeki karakterleri daha detaylı bir biçimde uzunca okumayı çok isterdim.
Nobel Edebiyat Ödülü almış Açlık; bir bireyin yazar olma sevdasını, bu yöndeki büyük tutkusunu aktarıyor bize. Aynı zamanda fizyolojik temel ihtiyaçlarını bile karşılayamayacak derecede olan yoksulluğunu okuyoruz. Bu yoksulluk hem çok derin bir şekilde okuyucuya işliyor hemde insan bu yoksulluğun sadece maddi anlamda olmadığını hissediyor.
Benim için belki mükemmel bir kitap değildi ama okunması gereken hatta keşke 3-4 yıl kadar önce okusaydım dediğim bir kitap oldu.
“İnsanların aynı olmadıklarını, hepimizin aynı şeylere inanmadığını ya da aynı şeyleri hissetmediğini ya da dünyayı aynı şekilde deneyimlemediğimizi anlamaları için herkese yalvarmaktan yoruldum.”
Bu Shirin’in hikayesi, kalıplaştırmaya çalışanlara inat o sınırlara meydan okuyan kızın.
Kitabın hem dış cildi hem iç baskısı o kadar güzel ki bakmalara doyamıyorum.
Ve nadiren karşılaştığım tesettürlü kapak tasarımını bir gençlik romanında görünce hemen okumak istedim.
Shirin İran asıllı ama Amerika’da doğup büyümüş başörtülü bir kız. Bu detayların hepsini belirtiyorum çünkü Shirin ailesiyle taşındığı her şehirde bunlar yüzünden ırkçılığa maruz kalmış, dışlanmış.
Ve bunlar o kadar sık olmuş ki daha liseli bir gençken bile kendi sınırlarını, duvarlarını oluşturmuş Shirin. İçeriye kimseyi almamaya kararlı.
Ocean ise kendi hayatının karmaşasından bıkmış, sınıfına yeni gelen Shirin ile arkadaş olmak isteyen biri.
Acaba Ocean Shirin’in duvarlarının arkasına geçer mi, birlikte tüm zorluklara karşı dururlar mı?
Kitabın genel olarak okunuşunu çok sevdim, çok kolay bir dili vardı.
Fakat beni rahatsız eden bazı noktalar oldu. Bunun sebebi elbette ki herkesin dini görüşünün farklı olması, her ülkede farklı değerleri olması. Ama konu o kadar güzel ve muzdarip olunan bir durumdu ki bunu ele aldığı için yazara teşekkür ederim.
Birinin kaderinde yıkmak var, diğerininkinde ise inşa etmek.
Selam dostlar sonunda en merak edilen kitabın yorumu ile geldim, Ateşin Vaadi.
Cat, işkence ve sevgisizlik dolu bir geçmişten kaçmayı başaran saklanmak için de kendine bir sirk bulmuş bir kız. Geçmişinden ve tüm kaderinden kaçmak için kendine en uygun aileyi bulmuştu. Ta ki güneyden gelen savaş lordu Beta Sinta’ya kadar.
Cat bir kralseçen.
Yani herkesin peşinde olduğu özel bir büyüye, özel bir kana sahip. Bunu bilen ve Sinta şehrini yeni ele geçirmiş Beta Sinta Cat’i onunla iş yapmaya zorluyor.
Ve tüm hikaye bu yolculukla, Cat’in Beta ekibine girmesi ile başlıyor.
Ah Beta ekibii konuşmalarını okurken o kadar eğlendim ki. Carver, Kato, Flynn favori yan karakterlerim artık.
Kitabı genel olarak çok sevdim. Aşk, arkadaşlık, mitoloji, fantastik bir evren, aile… hepsi çok güzel ele alınmıştı.
Kitaba tek eleştirim seri olacağı için olaylar diğer kitaplara fazla bekletilmiş, keşke birkaç noktayı ilk kitapta açsaydı yazar. Sonu daha heyecanlı bitebilirdi.
Tavsiyemdir.
*yetişkin okurlara yönelik*
Okur Takip Önerileri
Ahmet Mithat’ın “Maksadımız yeniçeriliğin mevcut olduğu zamanlardaki eğlencelerin bazılarını anlatmak” diye bahsettiği kitabı Dolaptan Temaşa.
Öncelikle ismiyle ilgimi çeken sonrasında bir çırpıda okuduğum bu Türk klasiğini ben çok sevdim. Başlamadan önce dili ile ilgili kaygılarım vardı fakat o kadar yalın ve güzel bir hale getirilmiş ki bir an bile sıkılmadım.
Konusu hiç beklediğim gibi sıradan değildi, 62 sayfalık bir kitapta gerilimi de heyecanı da üst seviyede yaşadım diyebilirim.
Döneme ait kültür, gelenekler çok güzel işlenmişti. Helva sohbetleri, adetler, statüler…
Türk klasiği okumak istiyorum ama nereden başlasam bilemiyorum diyenler hiç düşünmeden alın okuyun.
“İnsan yetiştirip terbiye etmek zor, kendini eğitip terbiye etmek ise daha zordur.”
Bir Bosnalı tarafından yazılan ancak tüm İslam alemine hitap eden, dünyada büyük yankı uyandıran, Yugoslavya’daki zamanın rejimi tarafından bir tehdit olarak algılanan; yazarın fikir dünyasının temel taşı olarak adlandırılan o kitap, İslam Deklarasyonu.
Yazarla tanışma kitabımı bir okuma grubu ile tahlil için seçtik ve üzerine konuştukça o kadar etkilendik ki. Kitap 124 sayfalık küçük bir hacme sahip fakat içeriğin ne kadar dolu, anlatım dilinin bir o kadar net olduğunu okudukça fark ediyor insan.
Zamansız bir kitap olduğunu düşünüyorum, yazar dönemin Müslümanlarını inceleyerek genel tespitler ve iyileştirme sonuçları sunmuş. Ve bunların herbiri günümüzde de geçerli, gelecekte de geçerliliğini sürdürecek.
Kitapta zaman zaman sinirlendiği noktalar oluyor insanın. Çünkü biz eleştirilmeye açık değiliz, sonra bir adam çıkıyor ve senin ülkeni de içeren eleştirel bir yazı yazıyor. Bu yazının doğruluğu da sinir ile doğru orantılı gidiyor.
Elbette kitaba dair eleştirilerim vardı, bir düşünce kitabı olduğu için farklı noktalar eklenip çıkartılabilirdi. Fakat değinmek istediğim nokta kitabın son bölümü, yazar böyle bir kitap ortaya koyduğu için delilsiz ve gereksiz bir biçimde yargılanıyor. Düşünce suçu adı altına bir şeylerin sıkıştırılması beni hala çok şaşırtıyor.
Sonuç olarak İslami alanda bir düşünce yazısı okumak isteyenlere tavsiyemdir.
“Yokluk, büyük sonsuz unutuş, kainatın kendini unutuşu, derin karanlık sükunet nerdesin, kaçıncı katta nerdesin, bana unutuşu özletip kendimi her şeyi ile hatırlatacak yerde misin?”
Öyle miymiş, öyle olsaymış, böyle olmuş diye diye bitirdiğim bir kitabın yorumuyla geldim bugün. Üzerine bu kadar konuşmaya ihtiyaç duyduğum başka bir kitap daha olmamıştı sanırım. Bu yüzden bir okuma grubuyla okuduğum için çok mutluyum, yoksa kaçırdığım çok nokta olacağına emindim.
Kitap önce dokusuyla ve ismiyle beni kendine bağladı, sonra arka kapak yazısı olmamasıyla birlikte ortaya çıkan merak duygumla okumaya itti.
Bir yandan iyi ki okumuşum derken hala bir yandan da acabalar sarıyor beynimi.
Kitabı okurken, yazarı anlamaya çalışırken çok yoruldum. Ama bu yorulmalar bana bir noktada iyi geldi çünkü sorgulamam gereken şeyleri yüzüme çarptı.
Şule Gürbüz bu eseriyle tüm sancılı fikirlerini muazzam bir edebi kişilikle kaleme almış. Sorusu olmayan cevapları, cevapları olmayan soruları cesurca kaleme dökmüş. Bunların kimine katıldım, kimisine taban tabana zıt bir fikirle yaklaştım.
Okuması farklı ve deneyimlenmesi gerektiğini düşündüğüm bir kitaptı. Yazarın diğer kitaplarına da şans vermek istiyorum.
Uzun zamandır gördüğüm bir yazar ile tanışma kitabım, Nohut Oda.
Okuması oldukça kolay, dili akıcı, olayları aslında belki nadiren karşılaşılabilecek ama bir o kadar da hayatın içinden olan 5 hikayeden oluşuyor.
Beklentim biraz daha farklı olduğu için istediğim dönüşü tam alamadım kitaptan. Ama duygular o kadar yalın ve içten anlatılmıştı ki.
Öyküler kısacık olmasına rağmen herbiri bir romanmış gibi karakter analizleri, olay bütünlüğü okudum ve bu çok hoşuma gitti. Hiç sıkmadı, aksine merak edilecek bir olay olmamasına rağmen ilgiyle okudum.
Muhtemelen yazardan okuduğum son kitap olmayacak.
Yüzümde buruk bir tebessümle veda ettim tüm hikaye kahramanlarına.
Uzun, yorucu bir hayatın içinden sıyrılmak için tam da vaktinde okuduğumu düşündüğüm o kitap, Nefret Oyunu.
Bu türe aşina olup da bu kitabı bilmeyen yoktur muhtemelen. Herkes o kadar övüyordu ki, okumakta geç bile kaldığımı düşündüm.
Övüldüğü kadar mükemmel miydi elbette tartışılır, benim için okuduğum en iyi romantik komedi değildi belki ama en tatlı ve unutulmaz karakterler arasına girdi Joshua ve Lucy.
Ayrıca kitaptaki ana karakterlerin bir yayınevinde çalışıyor olması ayrı keyif verdi okurken. Josh ve Lucy’nin birbirlerine nefret dolu küçük oyunları, Josh’un hayatının tüm o detayları ve turkuaz rengi…
Eğlenceli ve elinden bırakmak istemeyeceği bir kitap arayanlara tavsiyemdir.
“Bir insanın ruhunu öldürmek ne kadar kısa sürüyormuş diye düşündü, ruhu ölmeye hazırken.”
Bir kitap bir insanın canını ne kadar yakabilir? Dünyanın dört bir yanındaki gerçekleri ne kadar sert vurabilir yüzüne?
Bana tam olarak bunları yaşatan o kitap, Ateşe Yürüyen Kadınlar.
Bu bir metafor değil, gerçekten attıkları her adımda ateşe yürüyen her adımında küle dönüşen iki ruh Savitha ve Poornima.
Sırf kadın oldukları için sırf fakir oldukları için ikinci sınıf vatandaşı olarak bile görülmeyen hayatları cehenneme dönen o kadınlar. Ne bedenleri ne ruhları üzerinde söz hakları var.
Baba, koca, patron, sokaktan geçen bir adam… fark etmiyor, hayatlarını mahvetmeleri için erkek olmaları yeter. Neden bu güç gösterisi neden ben üstünümü bu kadar gösterme çabası insan anlam veremiyor.
Biliyorum dünyanın dört bir yanında bunu yaşayan birçok kadın var hala, umarım her birinin yolu çiçeklere denk gelir.
Özgürce kalemini kullandığı için yazara teşekkür ederim, lütfen okuyun.
Kitaba tek eleştirim sonunun çok belirsiz bitmesiydi ya da bilmiyorum bu kadar acı üzerine çok pollyanna bir son istedim.
“Burada kelimeler ebediliğe akar.”
Selam kitap dostlarım, otantik ögeleri hem okumayı hem de evinde yaşatmayı sevenlere çok güzel bir öneri ile geldim, Şifacı.
Öncelikle kitap harika bir kutu ile elime ulaştı. Mis gibi kokan adaçayı eşliğinde kitabı daha okumadan bile bana yaşatan renkli olay kartlarına bayıldım. Aynı kartların siyah beyaz halleri ise kitaptaki bölümler arasına basılmış.
Kullanılan kapak ve renkler çok ilgimi çekti.
Kitabın içeriği ise buram buram Şamanizm ve doğa kokuyor. Fakat kitabın özünde bence dini temelden ziyade doğaya karşı insani yönden bir sorgulama var. Sahip olduğumuz bu eşsiz güzelliklerin, doğanın bize sunduklarının farkında olamayışımıza yakarışta bulunuyor yazar.
Sistemleşen bir yaşamın içinde kaybolup etrafımızı yok sayıyoruz, bununla da kalmayıp onu mahvediyoruz.
Kitabın ana karakteri Duru, doğadan gücünü alan tüm kötülüklerin içinde ışık gibi parlayan bir koruyucu. Neyi koruyor, neyi koruması gerekiyor ve tüm bunları yaparken kendini koruyabiliyor mu tüm detayları kitabın ilerleyen sayfalarında görüyoruz.
Duru’nun saflığını, düşüncelerini çok sevdim. Fakat diğer bir ana karakter olan Yaman ile aralarında geçen ilişki bana tam olarak geçmedi, biraz yüzeysel kaldı. Kitaba bir diğer eleştirim ise bazı yerlerde dilinin basit olayların karmaşık kalması idi.
Ama genel olarak kitabı büyük bir keyifle ve ilgiyle okudum. Özelllikle Dolunay’ın o güçlü ve kendi başına hallerine bittim yahu!
Geçmişten gelen kalp kırıklıklarını onarmaya çalışan bir kadın, sert ve disiplinli duruşuyla herkesi kendinden uzak tutan bir adam.
Ve ikisini bir araya getirecek bir anlaşma.
Selam dostlar bugün @yabanciyayinlari ‘ndan çıkan bu yazın favorileri arasında olan İspanyol Aşk Aldatmacası’nın yorumu ile geldim.
Evet çok klasik bir konu, klasik bir ilerleyişi var fakat şu sıcak yaz günlerinde eğlenceli, kafa yormayan kitap önerisi isteyenler için birebir.
Yazarın ilk kitabı, bu yüzden dilinden de acemiliğini anlayabiliyoruz. İçeriğine baktığımızda ise duygu dünyalarının güzel işlendiğini söyleyebilirim. Özellikle Aaron’un yaptıkları, düşüncesinin inceliği kitapta okumayı en sevdiğim kısımlar oldu. Bunun yanı sıra Catalina’nın geçmişini ardında bırakması ve güçlü bir kadın olarak savaşması benim çok hoşuma gitti. Psikolojik bir savaşın ardından güçlenip çıkan kadınlar her zaman favorim.
Sözün kısası romantik, eğlenceli, şefkatli bir erkek karakter ve güçlü bir kadın karakter okumak isteyenlere beklentiyi yükseltmeden önerimdir.
“Hayatıma gündüzleri kumaş dokuyup geceleri sökerek ve sonuçta hiçbir şey yapmayarak devam etmeyecektim.”
2018’in en iyi fantastik romanı, Ben Kirke!
Hatırlar mısınız ben bu kitabı okuyalı askında aylar oldu, sonra bir türlü post giremedim. Okurken de böyle olmuştu, çok sarmasına rağmen günlerce elimde sürünmüştü. Bu kitapla ilgili bir sıkıntım var sanırım ama çözemedim.
Kitap hakkında konuşacak olursak benim için gerçekten iyi kurgulanmış detaylı bilgilerin can sıkmadan birleştirildiği bir kitap oldu Kirke.
Mitolojik bilgimin eksikliğinden çekinerek başlamış olsam da gerek kitabın sonunda bulunan karakter açıklamaları gerekse yazarın her mitolojik karakter hakkında kısa etkileyici bilgiler vermesi bu çekincemi ortadan kaldırdı.
Yazar, binlerce yıldır anlatılan ve okunan mitolojik evrene farklı bir pencere açıyor ve her hikayede kötülükle anılan Cadı’nın aşktan, sevgiden, yalnızlıktan doğan büyülerini anlatıyor bize.
Bazı noktalarda kitabın ana kurgusundan kaynaklı tekrara düşen olaylar vardı bunları okumak kitabın uzunluğundan kaynaklı biraz sıkıcıydı. Fakat buna rağmen mitoloji, fantastik evren, aşk ve güçlü kadın çok güzel bir şekilde anlatılmıştı kitapta, ben çok severek okudum.
“…İyi geceler. ben prensi olmayan bir Külkedisi’yim. Tokyo’nun neresinde olduğumu biliyor musunuz? Beni bir daha görmeyeceksiniz.”
Edebiyatının yanında sıradışı hayatı ile dillere destan olan Japon yazar Osamu Dazai’nin genç bir kızın tek gününü anlatan kitabı, Öğrenci Kız.
İsimsiz genç kızın zamansız bir dönemde uyandığı ilk gençlik günlerinden biri. Yazar dönemin toplumsal sorunlarını, ergenliğin duygusal iniş çıkışlarını eleştirel ve detaylı bir biçimde bu genç kızın hayatı üzerinden bize aktarıyor. Genç kız sürekli bir savaş halinde bu savaşı hem kendine hem çevresine. Kendi olmak için savaşırken en çok da kendinden uzaklaştığını hissediyor çünkü bir yandan genç bir kız olmaya çalışıyor bir yandan çocukluktan kurtulmaya.
Bence bu eser yazarın hayatından, içsel çatışmalarından ipuçları sunuyordu bize. Yalın bir dil ile sorgulanacak birçok şey bırakıyor geride. Okunması kolay ama içeriği bir o kadar değerli gelen bir kitap oldu benim için.
Tavsiye ederim
Herkes ölürse kazanılan zafere zafer denebilir mi?
Selamlar, size son zamanlarda keyifle okuduğum bir kitabın yorumu ile geldim. Konusu klasik denebilecek bir düzeyde olsa da içeriği güzel detaylar ile örülü bir kurgu okudum ve ikinci kitabı sabırsızlıkla bekliyorum.
Birçok krallığın aslında savaş halinde olduğu ama bazen çıkarlarına göre dost göründüğü bir dünya karşılıyor bizi. Maridrina ve Ithicana da aslında düşman olan ama yıllar boyu sürecek bir barış antlaşması imzalamış iki ülke. Bu antlaşmanın meyvesi ise iki ülkenin varislerinin birbiri ile evlenmesidir. Fakat bu antlaşmanın altında elbette çıkarlar ve gizli planlar dolu.
Lara, en başından sonuna kadar güçlü olan bir kadın karakter ve ben bu duruma bayıldım. Çünkü neredeyse her kitapta kadın başlangıçta güçlü gösterilip sonrasında her fırsatta erkeğe mahkum ediliyor. Fakat Lara hem zekası ile hem stratejileri ile benim favori kadın karakterlerimden biri oldu.
Aren’e ise tam anlamı ile bayıldım! En sevdiğim erkek karakter tipi; erkek olduğu için gereksiz bir özgüveni olmayan, kimseyi hakimiyeti altına almaya çalışmayan, merhametli ve eğlenceli.
Deniz savaşları, krallıklar, stratejik planlar, düşmanlıktan doğan bi aşk, ihanetler…
Tavsiyemdir
Öncelikle şunu söylemeliyim ki Normal İnsanlar kesinlikle normal insanların kitabı değildi.
Ben genelde kitapları konularını bilmeden alırım, bu kitap da birkaç kere karşıma tesadüfen çıkınca alıp okumaya karar verdim. Özellikle ödüllü ve çok beğenilen bir kitap olduğunu görünce beklentim de fazlaydı ama maalesef beklentimi hiç karşılamadı.
Kitap Marienne ve Connell’in lisede, birbirine zıt popülerliklerinin olduğu bir hayatta kesişmeleri ile başlıyor. Sonrasında ise gittikleri aynı üniversite de devam ediyor. Aralarındakine dostluk veya aşk diyemiyorum çünkü ne olduğu belirsiz. Bu arada üniversiteye geçtiklerinde popülerite zıt yönde değişiyor aralarında. Yani lisede popüler olan erkek karakter üniversitede çekingen, arkadaşı olmayan bir tipe dönerken kız tam tersi okulun en havalı ve popüler kişisine dönüşüyor. Ve biz kitap boyunca bu iki karakterin birbirilerine karşı çekilmelerini ve itilmelerini okuyoruz.
Bence yazar aileden başlayarak üniversite hayatına uzanan serüvenin kişinin hayatı ve psikolojisi üzerindeki etkisini okuyucuya yansıtmaya çalışmış. Fakat bu isteği çok yüzeysel ve belirsiz kalmış.
Kısacası kitap olay ilerleyişi bakımından kendini okutuyor ama ne okuma zevki veriyor ne de en ufak bir katkısı oluyor kişiye.
