Hayatım artık bana ait değil
Hiçbir şey bana ait değil
Dokunduğum dokunamadığım
Her şey hızla benim dışımda
Ne kadar genişlese de
Geride kalan o ufuk gibi
Ve kaldığım yerden yeniden başlamak
Eksik bir güz şarkısına
Gri bir çocukluk ikindisine
Sayfa 17
Bir yalan söylediniz ağır ve kocaman
Yolunu şaşırttı rüzgarın
Bir yalan söylediniz ağır ve kocaman
Ellerini şaşırttı dostların
Önce o başladı gri bir duman ve gökyüzünden
Önce iyi kötü yaşamanız başladı
Bütün sevgileri affedip bıraktınız
Sonra oturup ağladınız elleri boş
Bu sımsıcak yürek sizin değil
Sizin çevreniz değil bu çevre
Götürün verin neyiniz varsa değerli
Kim ki büyümüş sağlam sevgiler içinde
Bu kasım içinde bir gün
Güz bulutundan daha çabuk
Kavak yapraklarıyla bir
Siz arzulanmadık misafir
Kalkıp gitseniz kimseler duymaz
Sayfa 43 - 8 KASIM ŞiiriKitabı okudu
Hüzün sözcüklerimin tek tanrısı ruhumu eritmeye var mısın?
Sonsuzluğun çabalarına gerek yok ölümün acısız hazzını keşfettim.
Ölmedim, bir şeyler öldü; ışıksız kalmanın korkusu öldü,
Bir yanık sıcak hava, huzurluydu gereksiz bir huzurdu, içinden huzuru kazınsa bir kaşık eder miydi?
Kapadı ve açtı bir ve iki ve üç tekrarlar sıralandı
Bir ve bir eşittir bir ve kapadı
Bazı bazı gri ve asfalt bazı bazı kahverengi bahar değil güz gözleri.
Anımsarım seni ben geçen güzkü halinle
Başında gri beren ve o sakin yüreğin
Günbatımı ateşi oynaşır gözlerinde
Yapraklar dökülürdü nehrine benliğinin
Bir asma dalı gibi dolanırdın koluma
Tatlı, sakin sesinden yaprakların soluğu
Beni sımsıkı saran mavi sümbülümsün sen
Baş döndüren ey ocak, içimin tutuştuğu
Güz kadar uzaklara dalarken bakışların
Gri beren, kuş sesi, avcı kadın yüreği
Uzaklar: acıların göçüp gittiği yerler
Mutlu öpüşlerimin kızıl kor kesildiği
Güverteden gökyüzü, tepelerden tarlalar
Işık, duman ve durgun sudandı anıları
O derin gözlerinde şafaklar yalazlanır
İçinde tutuşurdu kuru güz yaprakları
Ben sevgiliyim
ya da benden geriye artık ne kaldıysa,
biraz gri ekmek, değerli küf ve güz
güzdü beklediğim kızın adı evet
ya da adından başka bana artık ne kaldıysa
Anımsarım seni ben geçen güzkü halinle
Başında gri beren ve o sakin yüreğin
Günbatımı ateşi oynaşır gözlerinde
Yapraklar dökülürdü nehrine benliğinin
Bir asma dalı gibi dolanırdın koluma
Tatlı, sakin sesinden yaprakların soluğu
Beni sımsıkı saran mavi sümbülümsün sen
Baş döndüren ey ocak, içimin tutuştuğu
Güz kadar uzaklara dalarken bakışların
— Gri beren, kuş sesi, avcı kadın yüreği —
Uzaklar: acıların göçüp gittiği yerler
Mutlu öpüşlerimin kızıl kor kesildiği
Güverteden gökyüzü, tepelerden tarlalar
Işık, duman ve durgun sudandı anılan”
“O derin gözlerinde şafaklar yalazlanır
İçinde tutuşurdu kuru güz yaprakları”
Duyuyorum, gider ya gözlerin, uzaktır güz:
Gri bere, kuş sesi evcimen yürek sonra
Ki derin özlemlerim onlara doğru göçüp
Öpüşlerim düşerdi mutlu, o kızıl korlar.
Bir gemiden gökyüzü. Tarlalar tepelerden.
Anıların ışıktır, dumandır, durgun sudur!
Alacakaranlıklar yanardı gözlerinde.
Dolanırdı içinde güz yaprakları, kuru.
