Adalet, her onurlu şey gibi, kendi başına arzu edilmelidir. Aslında tüm iyi insanlar kendileri için eşitliği ve adil davranışı severler, yanlış yolda olmak ve sevilmeyecek bir şeyi sevmek iyi birinin özelliği olamaz; bu nedenle adil olan, kendisi için arzulanmalı ve sevilmelidir Ve bu durum, adil olan için geçerliyse, adalet için de geçerlidir ve eğer adalet varsa, o zaman diğer tüm erdemler kendileri için geliştirilmelidir. Cömertlik ne olacak? Karşılıksız mıdır yoksa bir ödül uğruna mıdır? Birisi bedel gözetmek sizin yardımseverse, bu karşılıksızdır; bir ödül gözetiyorsa, o zaman satın alınabilir. Cömert veya yardımsever olduğu söylenen kişinin kär elde ettiğine değil, görevi yerine getirdiğine dair hiçbir şüphe yoktur. Bu nedenle adalet de ne ödül ne de mükafat ister, dolayısıyla sadece kendisi için istenir ve tüm erdemler için bu durum aynıdır. Dahası, erdem kendi içsel faziletleri için değil, ödülleri için aranırsa, o zaman tek erdem, haklı olarak kötü davranış diye adlandırılan erdem olacaktır.
Bir insana tavsiyeler
1. Utanç bir prangadır. Kendini azat et.
2. Yeteneklerin hakkında endişelenme. Sevme yeteneğin var. Bu yeter.
3. Diğer insanlara karşı nazik ol. Evrensel boyutta onlar sensin.
4. İnsanlığı teknoloji kurtarmayacak. İnsanlar kurtaracak.
5. Gül. Sana yakışıyor.
6. Meraklı ol. Her şeyi sorgula. Şimdinin gerçeği gelecekte bir hikaye olacak sadece.
7.
Sayfa 261Kitabı okudu
dudaklarımda Musa'nın duası
"Ya Rab! Beni dengimle sına!"
Sözlerim hiç hükmündedir
Sınır çizenlerin katında
Hem kimim ki ben
Kafayı yemiş
Uluslararası ve kravatlı adamların
Toprakları çocuk gözyaşlarıyla suladığı bu coğrafyada
Bir garip
Bir meczup
Bir aşık
Bir
…
Sen bana kızıyorsundur şimdi
Kendini çoktan haklı bulmuşsundur
Biliyor musun aslında hiç mühim değil gerekçesi
Bazı insanlar sevdiklerini bile aslında sevmiyorlardı. Sevdiklerine dair tek hoşlarına giden şey sevdiklerinin onların öfkelerinin nesneleri olmalarıydı. Öfkelenmeleri için orada duruyor, bekliyor olmalarıydı. Bazıları için sevmekten geriye kalan tek şey öfkeydi sınırsız hiç dinmeyen bir öfke. Öfkeyi oturtacak bir koltuk insana bazen güç bile verirdi. .''Çünkü öfke insana hep haklı olduğunu hatırlatırdı"
Sayfa 63Kitabı okudu
Niçin'ini Bilmeden Çözüm Üretemeyiz
Acımız sevilmediğimizi veya istenmediğimizi ya da yeterince sevilip
istenmediğimizi hissetmemizle alakalıdır. Bu acı genellikle babaya
duyulan açlık, anneyle fazlaca içli dışlı olma, arkadaşlarca reddedilme, cinsiyetine güvensizlik duyma ve çocuklukta cinsel tacize ya da küçük yaşta cinsel deneyimlere maruz kalma gibi faktörlerle de ilintilidir. Böylesi tacizlerin ya da erken cinsel deneyimlerin
başımıza gelmesine sebep olan erkekler, sevgiyle tacizi ve kadın ile
erkeği kafamızda karmaşık bir hâle getirdiler. Aslında biz geriye dönüp bu tarz yaralanmalarımızla yüzleşmedikçe, bunların başımıza
geldiğini kabul edip acımızı yaşamadıkça ve haklı öfkemizi salıvermedikçe ne iyileştirebiliriz ne de olanları sindirip yolumuza devam
edebiliriz. Çünkü zaman, böylesi derin yaraların onarımı için tek
başına yeterli değildir
bana yeni bir dil ver ya Rab!
bana, beni yorulmadan anlatacak bir lisan ihsan et
yoksa bu çağ ağır
yoksa bu beden büyük
yoksa bu sahte
bu sancılı
bu komik
bu zavallı
bu her şeyin
kendi
anlamıyla
dövüştüğü
bu asr
bana
yük!
Ağla, annem dahil bütün canlılar ölümlü
içinden çürümüş bir ağaç kadar asilim
kendine faydası yok
gölgesi herkese yeter
Tanrım, gözüne girebileceğimi bilseydim
Şu an problem zannettiğim şeylerin lafını bile etmezdim.
iyisi mi bu yara da koleksiyonumda dursun
Ben bir harbi kaybettim sen ise sadece beni
Beraber kaybettik
Ayrı ayrı üzülüyoruz
dudaklarımda Musa'nın duası
"Ya Rab! Beni dengimle sına!"