ALFA-ELİF
Fenikece alep:öküz.
Alfabeyi bundan 3000 küsür yıl önce Fenikeliler icat etmiş basit gibi gözüken son derece zekice bir buluş bu daha önce her biri bir basit kavramı ifade eden binlerce simge-resim varken bunlardan 25 kadarını almışlar her birini adının ilk sesini simgelemek için kullanmışlar. “Öküz” anlamına gelen “ALEP”: “a”olmuş
Sayfa 15
Öyküler unutuldu ve öyle de kalmalı, diyor Jenkins. Ama öyle görünüyor ki onlar unutulmamış. Bir yerlerde, Dünya'nın uzak bir köşesinde, bu öyküler anlatılmayı sürdürmüş olmalı ki, biz onları bugün hala biliyoruz.
Benim için hâlâ öyle:D
Biz çocuklar için, yemek vakti gelmek bilmez.
Pekmezden soğudum :D
«Hocanın biri sefere çıkmış, bir zamanlar!» diye başladı, «İnmiş konuksever bir köye. Açlıktan zifiri kesilmiş hocanın. Gözünü karartmış, Peygamberin devesi gibi çökmüş, karşısına çıkan ilk biçimli evin önüne! Öyle ya, deve bile hamur yutturacak evi hesaplayıp çökmüş olacak. Hoca da öyle yapmış. Evin erkeği çiftinin çubuğunun başında. Evin kadını, oğlundan bir çömlek pekmez göndermiş hocaya. Bir de somun... Hoca batırıp batırıp indirmiş gövdeye. Bakmış ki, ekmek batırmakla çömlekteki pekmezin tükeneceği yok. Çocuktan bir kaşık istemiş. Başlamış bu sefer kaşıklamaya. O da olmamış, kaldırmış çömleği dikmiş. Lıkır lıkır... Hâlâ tüketememiş çömlekteki pekmezi. Oğul, demiş pekmeziniz halis üzüm pekmeziymiş. Siz böyle her gelen Hoca'ya bol bol pekmez çıkarır mısınız? Yok, demiş çocuk, çıkarmayız!
Hani Hoca biraz da böbürlenmemiş değil. Ya, demiş; çıkarmazsınız demek? Peki, bana neden bu kadar bol pekmez çıkardınız? Oğlan, neden çıkaracağız demiş, küpe sıçan düştü de... Ziyan olmasın diye çıkardık. Hocanın kavuk tepesinden fırlamış. Kaldırdığı gibi pekmez çömleğini vurmuş yere; tuz buz etmiş. Olandan bitenden ürken çocuk, seslenmiş içeri. Anneee! Hoca, babamın sidik kabını kırdı!»
:D
__
Kapıda çıkardım ayakkabılarımı, camiye girer gibi. İyi eğitilmiş fino köpeğiyim. Fatoş, evi bana bırakınca yatağa ayakkabılarımla girerim sansın hâlâ. Öyle yıldırmış beni. Şimdi banyodan çıkacak, vır vır edecek bir bahane bulur korkusuyla ayaklarımın ucuna basa basa dolaştığımın ayrımına vardım. Tüh! Ne yapayım ben şimdi.
__
YAPI KREDİ YAYINLARI (epub)Kitabı okudu
