#dertdökümü
Hayatın bir sınav olduğunu düşünüyordum.
Her şey bir mücadele halindeydi ve ben bu mücadelede iyiydim. Serttir. Çalışma hayatında işe yarıyordu bu dayanıklılık.
Sorun çözmeye, hızlı düşünmeye, halletmeye ve yorulmaya direncini deneyimleyebileceğim tek alan iş hayatıydı fakat ben genel olarak da öyleyim sanıyordum.
Tek başıma geçen bir kaç yıl boyunca da"güçlüyüm o yüzden tek başınayım ve kendime yetmeyi öğrendim" diye düşünüyordum.
Sonrasında bunun yakınlıktan kaçınma şeklime cool bir gerekçe olduğunu görmeye başladım.
Neyse ki hâlâ en duygusal benim ve hâlâ en güçlüyüm. 🤷♀️
Kimse beni istemezken hangi kıymete sahipsem şimdi de öyleyim. Şu anda kafamı en çok kurcalayan şey, beni neden istedikleri. Beni kendim olduğum için istiyor olamazlar çünkü hâlâ eskiden istemedikleri kişiyim. Demek ki beni başka bir şey için, benim dışımda bir şey için, ben olmayan bir şey için istiyorlar.
Sayfa 457Kitabı okudu
“Onun. Tarafından. Ele. Geçirildim.
Ona müptela oldum.
Bunun sağlıklı olduğundan emin değildim – bu kadar bağımlı olmak. Hâlâ öyleyim aslında. Bir insan hayatındaki tüm olumsuzlukları yok eden birini bulduğunda o insandan beslenmesi zordur. Ben de ruhumu canlı tutmak için Jeremy’den beslendim. Ruhum, onunla tanışmadan önce aç ve kurumuştu, ama onun yanında olmak beni besledi. Bazen eğer o olmasaydı hiç iş göremezmişim gibi hissediyordum”
Yıllarca huysuz, aksi ve dikbaşlı bir kadın oldum. Hala öyleyim ve hep de olacağım.
Sayfa 801Kitabı okudu
Kimse beni istemezken hangi kıymete sahipsem şimdi de öyleyim. Şu anda kafamı en çok kurcalayan şey, beni neden istedikleri. Beni kendim olduğum için istiyor olamazlar çünkü hâlâ eskiden istemedikleri kişiyim. Demek ki beni başka bir şey için, benim dışımda bir şey için, ben olmayan bir şey için istiyorlar! Sana bu şeyin ne olduğunu söyleyeyim mi? Gördüğüm kabuldür bu. Halbuki o kabul ben değilim. İnsanların kafalarındaki bir şey o. Bir de kazandığım ve kazanacağım paralar için istiyorlar. Halbuki o para da ben değilim. Para bankada duran, herkesin cebinde olan bir şey.
"Bir insana bir insan herhalde yeterdi. Fakat O da olmayınca?"
Bazen olurda kəndinizi yalnız hissediyor musun? Peki şu soruyu sorayım, etrafınızda duygularınızı paylaşacak, konuşacak kimsenin olmaması mı yoksa sizi hiç umursamayan insanlarla dolu olmak mı daha kötü? Ne dersin, ikincisinde insanın psikolojisi daha da kötü olur, insanlar tarafından alay konusu olursun, sonra kendi içine çekilirsin. En azından ben öyle düşünüyorum. Çünkü ben de öyleyim. Seni anlayan birini bulmak çok zor. Hayatıma bəlki buna benzer insanlar geldi ve gitti. Ama biliyor musun seni anlayan insan sesinden de, suskunluğundan da anlar.Bir ara kitap ararken bu programa rastladım. Burada düşüncelerimi ifade edebileceğimi düşünüyorum. Hala doğru şekilde kullanamıyorum ama bu bir başlangıç