Onu sadece Edebiyat-ı Cedîde’nin bir sembolü sayanlar bile, Ahmet Cemil tipinin o devirdeki okurlara neden o kadar tesir ettiğine kolay kolay cevap verememişlerdir.
Hele acıklı hikâyesinin sonunda, onun, anası ile beraber, gurbete gidişindeki hüzünlü saat ne kadar gözleri yaşartmıştı.
Sayfa 137