"Katran" Kemal Varol..
I.veda neziri
Sözün harfi bağışlamadığı yerden geldim.
Sabır telkin eden ayaklarımı unutup,
Taşın ve suyun uzağına geldim..
Oysa erkenmiş daha.
Ceplerimi sökerek ayrıldığım kendimden,
Ne kadar uzak düşsem,
Keşke tam manasıyla kurtarabilseydi
Biliyorsun ki Mustafa Kemal Paşa böyle hurafe işlerini, gericiliği hiç sevmez. O bu vatanı Yunandan kurtardığı gibi, dincilerin, gericilerin ellerinden de kurtardı. Biz de ona iman eyledik.
Haşa, haşa, diye gene ayağa kalktı Murtaza Ağa. “Tövbe de, tövbe, bir Müslüman ancak Allaha iman eder, tövbe estağfurullah."
Sahi korku neydi?
Hayat doğumla dünyayı selamlayışıysa, insanın ve bir sürü sorumlulukların idraki içindeyse yaşayış...Hâşâ! Huzur'a dönmeyecekler gibi yüreklenenler?
. .🍃
A.G.Y
“Açılır bahtımız bir gün hemen battıkça batmaz Ya!
Sebepler halk eder Mevlâ, kerem bâbın kapatmaz Ya!
Benim Hakk’a münacatım, değildir rızk için hâşâ,
Hüda rezzak-ı âlemdir, rızıksız kul yaratmaz Ya!”
1)isteklilere çok sabır gerek. Herkes sabırlı bir istekli olamaz ki
2) içte bir istek meydana gelmedikçe ,nafenin göbeğindeki kan ,misk olamaz
3) bir gonulde istek yok mu ; o gönül gökler kadar geniş olsa ,yine kanlarlar doludur!
4) isteksiz kişi şaşkındır... Hâşa, onun canı yoktur; cansız bir suretten ibarettir.
Hasan Hüseyin korkmazgil saygı ve rahmetle
Topraksa paylaşılmış kıyılarsa yağmalanmış
Umut hacizde
Ya bu neyin puştluğu bu
Sana yokluk, sana yasak, sana dam
İnsan değil – hâşâ – bir yağmacı soyu bu
Bıçak kemikte
Diyorlar ki tek şefaatçi Allah'tır oysa şefaat etmek ;ricacı aracı olmak demektir ;peki Allah kime rica edecek ki kulunu kurtarsın hâşâ ...(kat fobisi diye adlandırılabilecek büyük bir korku)
'İnsan gariptir ki her daim böyle yaşayıp gideceğini sanar.
O Hiç yaşlanmayacak,
hiç çirkinleşmeyecek,
hiç düşmeyecek ve hiç ölmeyecektir… İnsan hep ister,
hep karşılık bekler.
En iyi hayat onun olmalı,
en iyi binek en iyi mesken ve dâhi iyi olan her ne varsa hepsi onun olmalıdır.
Bu onun doymak bilmeyen nefsinin, Kanâat nedir bir türlü öğrenemeyen benliğinin ürünüdür.
İnsan hep bekler,
Bir adım,
Bir ses,
Bir hareket,
● Hatta öyle ki Rabbisiyle bile konuşurken “bana bir işaret gönder” der.
“Bana bir işaret gönder ki, bileyim beni gördüğünü” ( hâşa, sümme hâşa...)
Bilemiyorum ne zamana kadar devam edecek bu ahvâllerimiz.
Ne zaman hiçbir karşılık beklemeden iyilik yapabileceğiz.
Ne zaman hiç tanımadığımız birine gülümseyecek, anne babalarımız yanımızdayken kıymetlerini bilecek ve Ne zaman eşlerimize huzur verecegiz, ne zaman iyi birer anne baba ve çocuk olabileceğiz.
Ne zaman anlayacağız birbirimizi…
Ne zaman?
Ne zaman ?
Hangi ikindisinde ömrün ?'
- Vera