”artık hiçbir şey istememek. bekleyecek bir şey kalmayana dek beklemek. avare dolaşmak, uyumak. kalabalıkların, sokakların seni sürüklemesine seyirci kalmak.”
"İçindeki boşluğu özlersin. Ve tekrar onu unutup kahvene uzanmadan önce, sadece iki saniye, bir gün her şeyi hatırlatacak bir kavuşma bulur mu seni, merak edersin."
Yol devam etti. Öyle günlerden, hallerden, yalnızlıklardan, şanssızlıklardan, bezginliklerden, sıkışıklıklardan, yanılgılardan; öyle elsiz, ayaksız, mecalsiz; öyle tekil, öyle susamış, öyle aç; öyle iletişimsiz, hevessiz, neşesiz günlerden sonra devam etti ki sen de çok şaşırdın