Özetle, empatinin ötekine çıkarsız yardımın biyolojik bir temeli var. Biz bu temel üzerine başkalarının acısını görünmez kılan dinsel, ırksal, siyasal duvarlar örersek, ancak huzurumuzu kaçırmayı başarırız. Çünkü başkalarının acısını paylaşmayan, sevinci de huzuru da çoğaltamaz.