Sevmemiz bir çocuğun hayali arkadaşlarına benzer
Sayfa 199Kitabı okudu
“Bir yere (nereye bilmiyorum) gitmek arzusundayım, ayaklarımın takati kesilene kadar yürüdüm, hayali bir zaman tünelinden medet umarak, girdabın içinde kafası kesik horoz gibi oradan oraya savrulup durdum, bir yere varamadım.”
Sayfa 32
Karışmamak var ya kuruya,yaşa
İndimde şeytana dostluktur, haşa..
Vaktinde zalimi tutmazsam taşa
Mazlumun hayâli yakamdan tutar.
Sırtlayıp huzuru, lüksü, refahı
Sahiplenmek zordur suçu, günahı
Garibin, yetimin, yoksulun ahı
Kerpeten misali yakamdan tutar.
Sözlüyüm, sözlüyüm ayrılmam Hak'tan
Korkum yok zindandan, ipten, bıçaktan
Ayrılırsam eğer Hakkı yazmaktan
İmam-ı Gazali yakamdan tutar.
şimdi yol, kaçış, hürriyet, çayırlar ve ormanların hayali gözlerinin önünde belirmeye başlıyordu…
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Kusursuzluk Hayali
İnsanın bu dünyada yalnızlık ya da bayağılıktan birisini seçmekten başka şansı yoktur.
Sayfa 52Kitabı okuyor
Mimarlık Fakültesine gitmek gibi yanlış bir karar vermiştim. Annemin hayali mimar olmaktı diye bir hevesle kazandığım okuldan devamsızlık yüzünden atılmak üzereydim. İnsan ilgisi olmayan bir şeyi başaramazdı. Benim de ne çizime ne mesleğe ilgim yoktu. Sadece puanım yetiyordu işte. Annemin hayalini gerçekleştirirsem beni daha çok sever diye düşünmüştüm. Ama öyle olmadı.
Sayfa 14 - Armoni YayıncılıkKitabı okuyor
Sadece yalnızlık çeken çocuklar tutkularını bütünüyle,
dağılmaksızın koruyabilirler, ötekiler, duygularını başkalarıyla beraberlik atmosferinde
gevezeliklerle harcarlar, yakınlıklarla köreltirler, aşk hakkında çok şey okumuşlardır, duymuşlardır
ve aşkın ortak bir kader olduğunu bilirler. Onunla bir oyuncakmışçasına oynarlar, tıpkı ilk
sigaralarını içen erkek çocukları gibi, onunla böbürlenirler. Oysa bana gelince, benim içimi
dökebileceğim kimsem yoktu, kimse bana bir şey öğretmiş ve beni uyarmış değildi, deneyimsizdim ve
her şeyden habersizdim: kendimi kaderime bir uçuruma atlarcasına teslim ettim. İçimde dallanıp
budaklanan, su yüzüne çıkan ne varsa, kendine yakın olarak yalnızca seni biliyordu, sana ilişkin
hayali biliyordu
Sayfa 18
Bir süre zihninde düşüncelerini tarttı. Sonra, "Eğer ben yanılıyorsam," diye parladı birden, "Eğer insanlar gerçekten aşağılık değilse -genel anlamıyla tüm insanlar, bütün bir insan soyu yani- o zaman geri kalan her şey, sırf ön yargıdan, hayali korkulardan ibarettir ve hiçbir gerçek engel yok demektir; olması gereken de budur.”
"Ben başka kitaplar da okudum. İçinde seni barındıran, hayali sen olan. Aslında ben her kitapta, her satırda seni aradım. Sadece yüzün ve adın yoktu."
Sayfa 350Kitabı okuyor
Virginia Woolf
Virginia Woolf, “Bir hayali öldürmek,bir gerçeği öldürmekten daha zordur. “ der
Sayfa 87 - hayykitapKitabı okudu
...Bu hayali mağarada, yüzleri duvara dönük, zincirlerle bağlı insanlar vardır. Önlerinde, gerçek şeyler olduğuna inandıkları titreşen gölgeleri görebilirler. Gördükleri gerçek değil, arkalarında yanan bir ateşin önünde duran nesnelerin meydana getirdiği gölgelerdir. Bu insanlar tüm yaşamlarını, duvara yansıyan gölgelerin gerçek dünya olduğunu düşünerek geçirirler. Sonrasında içlerinden biri zincirlerini kırar ve ateşe doğru döner. Gözleri ilkin bulanıktır, ama sonra nerede olduğunu görmeye başlar. Mağaradan sendeleyerek çıkar ve nihayet güneşe bakabilir. Mağaraya geri döndüğünde, dışarıdaki dünya hakkında söylediklerine kimse inanmaz. Zincirlerini kıran kişi bir filozof gibidir. Görünüşlerin ötesini görür. Sıradan bir insan gerçeklik hakkında az bir fikre sahiptir, çünkü onu derinlemesine düşünmektense, hemen önünde duran şeye bakmaktan hoşnuttur. Ne var ki görünüşler aldatıcıdır. Gördükleri gölgelerdir, gerçeklik değil.
Gitmeden önce bu dört duvar arasında beni cüzam gibi ya da habis bir ur gibi içten içe yiyip bitiren dertlerimi kağıda dökmek istiyorum. Ancak bu şekilde düşüncelerimi toparlayabilirim. Amacım vasiyetname mi yazmak? Asla! Çünkü ne malım var devlere yedireyim ne dinim var şeytana vereyim! Dahası bu yeryüzünde benim için az da olsa değer taşıyan ne var ki! Hayat denen şeyden el çektim, bıraktım, elimden yitip gitsin istedim. Ben ölüp gittikten sonra bu kağıt parçaları ister okunsun, isterse sittin sene okunmasın, canı cehenneme! Ben sadece yazmak ihtiyacından, benim için aciliyet arz eden bir zaruretten dolayı yazıyorum. Buna muhtacım. Çünkü düşüncelerimi hayali varlığıma, kendi gölgeme aktarmaya eskisinden daha çok ihtiyacım var. Lambanın ışığıyla duvara düşen şu yamuk, uğursuz gölge ne yazdıysam hepsini dikkatle okuyup yutuyor adeta. Bu gölge kesinlikle benden daha iyi anlıyor onları. Ben yalnızca kendi gölgemle güzelce konuşabiliyorum. Beni konuşmaya zorlayan da oydu zaten. Yalnızca o tanır beni, mutlaka anlar.
Sayfa 42 - Kırmızı KediKitabı okuyor
Çünkü Walter, oyuncak bir bebeği harika elbiselerle giydirip, bir tapınağa yerleştirmiş ve ona tapmıştı. Sonra da bebeğin talaşla doldurulduğunu fark edince, ne kendisini ne de bebeği affedebilmişti. Ruhu derinden yaralanmıştı. Tamamen bir hayal ürünü ile beslenmişti, hakikat o hayali paramparça edince de, Walter bizzat gerçekliğin paramparça olduğunu sanmıştı
Sayfa 121Kitabı okuyor
'' En büyük sevinçleri yaşadığımız an, ölüme en yakın olduğumuz andır, diye fısıldadı yaşlı adamın hayali sesi. ''
Gözlerinin içinden genç bir kadınla iki bebeğin hayali ışıldayarak geçiyordu. Yağmur Beğ ölmüştü.
Sayfa 419Kitabı okuyor
