Nazım Hikmet'in yitirdim kendimi kendi içimde dediği yerdeyim.Savaşmak artık her gün ölmek kadar ağır geliyor bana. Ve en güzel yaşlarımda tüm heyecanını yitirmiş,hayata hevesi kalmamış bir hisle nefes alıyorum.Ömrümün en güzel demlerinde Rabbinden her gece ruhunun artık bedeninden ayırmasını dileyecek kadar çok yoruldum. Eğer yaşamak buysa bu dünya bana göre değil; yaşayamadan sadece nefes almak bana göre değil. Veda etmek istiyorum ölmeyi dilime,yüreğime dua diye Allah'tan dileyecek kadar çok yoruldum. Bir yaşama yeni bir hayat yazmak isterdim kendi yaşamımdan uzak ama en çokta yüreğime yakın. Bir ömür ısmarlamak isterdim kendime. Bu dünyayı yeniden keşfetmek isterdim.
"Ve durum buysa, insan bireyselliğini hiçbir zaman yitirmiyorsa, arınmış mı yoksa hayvani bir hayat mı yaşadığının, neyi yapıp yapmadığının ne önemi var?"
Her ilişkide kendinize şunu sormalısınız.
Bu ilişkide olmanın bedeli nedir? Burada olmak bana neye mal oluyor?
Ve eğer bedeli ; haysiyetiniz, öz saygınız, bireyselliğiniz, sağlığınız, huzurunuz
ise eğer bedeli buysa. BIRAKIN GİTSİNLER...
Bir ilişkide şu ayrım içinde kaldıysan yanlış yerdesindir;
Ya ilişkiyi seçeceksin ya da kişiliğini?
''Bir ilişkide bedeller ödülleri geçmişse burada bir sorun vardır.''