Ruhumun dalgalan, koşup kabarmayınız.
Her damlanız tutuşan göğsüme birer bıçak.
Kalbim bir kayadır ki, nerdeyse yıkılacak,
Hayalden köpüklerle kalbimi sarmayınız.
Dümdüz olsam diyorum, ve kumlu bir sahili
Yalayan sular gibi siz de yavaşlasanız.
Bilmediğim yeni bir masala başlasanız,
Çekilse kulağımdan hatıraların dili.
Ey eski günler artık bana yaklaşmayınız,
Ey hayaller, vurmayın kalbimin sert taşına.
Bütün bir hayat bile değmez bir göz yaşma,
Ruhumun dalgaları, köpürüp taşmayınız.
İnsan beklentileri kadar mutsuz olur. Beklentileri kadar çabuk yaşlanır, yorulur, tükenir. Beklenti olmasaydı çok daha rahat bir hayat sürebilirdik ama her şeyin içinde var. Attığın her adımda bir beklentin var. Ne olacağını bilmeden yaptığın her işte hep aynı şeydir seni yoran; beklentilerin...
İnsan çok şey bekler; aşktan, sevgiden, insandan, en nihayetinde hayattan. Bizler beklentiler üzerine kurulmuş canlılarız ve canımızı en çok acıtan şey hayal kırıklıklarımız. Ne kadar büyük hayaller, o kadar büyük hüsranlar... Aslında her insan hayali kadardır çünkü hayali olmayanın yaşama arzusu da olmaz. Yaşamak bir bakıma umut edebilme biçimidir.