"Hayy" ların "Hû" ile tekrar dirilişine şahit olurdum. Ölmeden ölmek veya dirilmek için ölmeye gelenlerin arasında nefesinden, itaat etmeyen nefsinden utanır insan.
Satırdan Sadıra...
Efendimiz'e (sas) Hira'da ilk vahyin geldiği anları okurken sanki o karanlık mağaradaymış gibi olmak, Cebrail ile Efendimiz'in (sas) konuşmalarına bizzat şahitlik etmek, "İkra!/Oku!" diyen Cebrail'e titrek bir ses ile "Ma ene bi kari!/ Ben okuma bilmem!" diyen Efendimiz'in sesini duymak, sonra Cebrail'in Efendimiz'i kanatları
Günde bin kere ölüp dirilmek…Burada ölmek, nefes-i Rahmani ile ilgili bir husustur. Hak aleme nefesi ile tecelli eder. Alem denilen şey aslında Hakk’ın nefesidir. Hakk’ın nefesinin verilişi ve alınışı, o kadar hızlı olmaktadır ki bu hızlı oluş esnasında alem varmış gibi görünmektedir. Oysa o nefes veriş ve alış anı yavaşlatacak olsa o yavaşlık anında Hakk’ın nefesini görmek mümkündür. Onu hissetmek mümkündür. Nefesini verdiğinde “Hayy” ismini, o nefesi geri çekmesi suretiyle sanki ölmek, kabza girmek…bunun günde bin defa tekrarlandığını var sayarsak, tekrar ölmek, tekrar dirilmek. Aynı gün içerisinde defalarca tekrarlanabilmektedir.
