Sovyet Rusya kolektifleşmiş zihniyetlerin başardıklarinin en açık ispaudır, fakat tek ispau değildir. İki Rus kuşağı, sabır isteyen ve aza kanaat etmeyi emreden yönetenlerinin vaat ettiği bolluğu bekleyerek, kamu "sanayileşmesi inșa ederek ve umutlarını beş yllık taksitlerle boğarak sefalet içinde yașadı, çalştı ve öldü. Başlangıçta insanlar elektrik jeneratörü ve traktörler bekleyerek açlıktan ölüyordu; șimdi atom enerjisi ve gezegenler arası seyahatin yapılmasını bekleyerek açlıktan ölüyorlar.
Bu beklemenin sonu yoktur, bu kolektivist kurban edicilerin doğmamış faydalanıcıanı asla doğmayacaktır, tüm tiranlık tarihinin de gösterdigi gibi, kurbanlık hayvanlar yeni kurbanlık hayvan sürüleri üretirken kolektifleşmiş bir beynin odaklanamayan gözleri, vazgeçmeksizin, mevcut anın cesetlerini geleceğin hayaletleriyle karıştıracak, fakat hiçbir insanı görmeden, bir insanliğa hizmet vizyonuna bakacak ve onu konuşacaktır.
Ey milletim, senin hakkında, az gelişmiştir, geri kalmıştır gibi söylentiler dolaşıyor. Ey sevgili milletim! Neden böyle yapıyorsun? Neden az gelişiyorsun?
Yanımdan hiç ayrılma! Hangi biçime girersen gir, beni çıldırt! Yalnız, içinde seni bulamadığım bu uçurumun dibinde beni bırakma! Of Tanrım! Anlatılmaz bu! Canım olmadan nasıl yaşarım! Ruhum olmadan nasıl yaşarım!