Öğrendiğim gerçek gücümün üstündeydi, eziliverdim altında. Her şey bitmişti, içimdeki hayal çiçekleri üstüne bir ayak bastı, çiğneyip ezdi onları.
hiçbir şey istemiyordum. dünya üzerinde yapılacak işlerim bitmişti. düşündüğüm her şeyi denemiştim. şimdiyse sakin bir şekilde ölümü beklemek istiyordum. zihin yolculuğumun son aşamasındaydım. dünyanın en güzel sanat eserini yaratıp on dakika seyrettikten sonra ykaan bir ressam gibi ben de keşfettiğim düşünce cennetimi tasfiye ediyordum.
Sayfa 14Kitabı okuyor
Marius artık o coşkulu hayalperest, o kararlı, ateşli, katı genç, kaderin o yürekli kışkırtıcısı değildi; geleceğe dair peş peşe planlar yapan beyni, taslaklar, projeler, düşünceler, istekler üreten zihni işlevsizleşmişti; şimdi kayıp bir köpekten farkı yoktu. Karamsar bir hüznün içinde kaybolup gitmiş, her şey bitmişti. İşi ona bezginlik veriyor, gezintileri onu yoruyor, yalnızlıktan içi daralıyordu. Bir zamanlar şekiller, aydınlıklar, sesler, tavsiyeler, perspektifler, ufuklar, bilgilerle dolu olan doğa şimdi önünde bomboş uzanıyor, her şeyin yok olup gittiğini düşünüyordu.
Elinden başka bir şey gelmediğinden sürekli düşünüyor, ama düşüncelerinden keyif alamıyordu. Ona hiç durmadan alçak sesle önerdikleri her şeye karamsar bir ifadeyle: "Neye yarar ki?" diye karşılık veriyordu.
Sayfa 3 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2.CiltKitabı okuyor
"Karamsar bir hüznün içinde kaybolup gitmiş, her şey bitmişti."
Sayfa 3Kitabı okudu
Enteresan bir oyun...
İki bilim adamı, bir araştırma için Kuzey kutbuna gittiler. Hem de bir günün tam 3 ay sürdüğü bir zamanda gittiler. Akşam oldu, sabah oldu kavramının olmadığı bir yerdir kuzey Kutbu. Her zaman gündüzdü. Saat olmazsa akşam yemeğini kaçırabilirdin yani.
Gün boyu çalışan iki araştırmacı, saate göre akşam olduğunda araçlarımı üssüne geri döndü.
Her şeyin bir gün biteceğini biliyordum, bu şey tıpkı diğer her şey gibi bitmişti.
Muzaffer Tayyip Uslu/Ölüler Konuşuyor
“Ölümü düşünmemek de varmış
Bilmedik sağlığımızda
Elden ne gelir?
Yaşamaktasın
Elin tutar
Yürür ayağın
Sıkıntı mı bastı
Şarkı söyle efendim, şarkı
Ölüm, ortada bulunmayışıyla pırıl pırıl parlıyordu; vefat etmek ölmek değildi; bu ihtiyar kadının bir mezar taşına dönüşmesi rahatsız etmiyordu beni; bir töz değişimi gerçekleşmiş, varlığa bir ulaşma olmuştu yalnızca; gerçekten de her şey ben, Monsieur Simonnot'ya cafcaflı bir şekilde dönüşmüşüm gibi olup bitmişti.
Sayfa 81Kitabı okudu
