Naçizane "Tutunamayanlar" İncelemesi
Tutuna-
mayanlar...
Her insan, bir gece vakti üstüne gider hayatının. Doğduğu yer, zaman, çevre, coğrafya anlamsız olur o anda. Neden var olduğunu anlamak ister. Hatta önce "var mıyım?" diye sorar. Var olduğuna kanaat getiremeyenlerin durumu daha kolaydır. Yokluk da bir tercihtir, var oluştur ennihayetinde. Var olduğuna kanaat getirenler ise...
Tutunacak dalı kalmayanların şaheseridir bu kitap. Zahiren hayatta başarılı da olsa, bereketli bir ağacın dalına bile tutunsa; içten içe kendisini kemiren solucana öykünür insan. Oğuz Atay da bu "var=var, yok=yok, peki var olup da yok olanlar?" sorusuna verilebilecek en güzel cevabı vermiş.
Mizahî dili, tatlı tatlı tarizleri, sizi "sizden" vurarak düşündürtmesi, hayatın anlamının sorgulandığı bu dönemde "hayatın anlamı belli, peki sen belli misin?" sorusuna insanın kafasına kafasına vuran bir balyoz olması bakımından muazzam bir kitap Tutunamayanlar.
Üstünkörü anlatılan bir karakterin bile kelebek etkisi misali tutunulacak bir dal konumuna gelebileceğini öyle veciz biçimde ifade etmiş ki Atay; popülizme kurban gittiği için uzak durduğum Tutunamayanlar'ı bugüne dek okumadığım için kendimden utanmamı sağladı.
Selim, ah canım Selim... O kadar içten ve iyi anlatılmış ki; Selim'in bir kurgu değil, bir gürûhu anlatan bir peygamber olduğunu anlamakta zorlanmıyorsunuz kitabın içinde kayboldukça.
Kitaba dair söylenecek birçok şey var fakat hepsini ifade etmeye ne becerim ne de zamanım ve imkanım var.
Teşekkürler 
Oğuz Atay ...
