Bugün senle birlikte geçireceğimiz son gün canım kızım. Bir daha beni görmeyeceksin. Geriye mektuplar, şiirler, anılar ve içinde açacağım baba yadigarı bir yara bırakıyorum.Diğer çocuklar büyürken sen yaşlanacaksın. Hepsinden erken başlayacaksın Sezen dinlemeye... Cemal Süreya canına okuyacak... Başkalarına da dokunacak o şiir elbet ama sen okurken yutkunacaksın.Sizin hiç babanız öldü mü benim bir kere öldü, kör oldum.’ Gerisini ezberden tamamlayacaksın. Simit bugünü hatırlatacak sana. belki bir daha alamayacaksın. Halbuki dondurmadan bile çok severdin. Sevmeyi kaybetmekle bir tutacaksın...Herkes teker teker inerken merdivenlerden sen yokuş aşağı koşacaksın. Seni terk edenlere annenin kızdığı gibi kızamayacaksın, bağışıklığın olacak acıya... Gidene el sallayacaksın. Ama iyi şeyler de olacak kızım, korkma. Hayatı daha derinden yaşayacaksın, her anının hakkını vermeyi bilecek, hatalara takılıp kalmayacaksın. Anıların değerini bilecek, unutanlara hatırlatacaksın.Başın sıkıştığında bana gelemesen de, GÖĞE BAK. Beni orada bulacaksın. Sen benim hayattaki tek başarımsın. Umarım beni unutmazsın ama hatırlamak da canını çok yakmaz umarım.”
514
