“Çocuklarımız olana kadar onların bizde ne gibi duygular uyandıracağını bilemeyiz.” diyor Harriet. Ben olana kadarı genişletiyor ve başlangıçtan yolun sonuna kadar geçerli olduğunu düşünüyorum bu söylediğinin, yolun sonunu da kendi ölümüm olarak görüyorum. Herkes için farklı olabilir, benim şu an hissettiğim bu.
Ebeveynlik ile ilgili elimin altında bir kitap bulunmadığı hamileleğimden beri olmamıştır. Hâletiruhiyeme göre neye ihtiyacım olduğunu iyi kestiririm genelde. Anne Dansı da iyi geldi. Zorlandığım bir dönemindeyim zira ebeveyn rolünden. Zorlanmam yorgunluğumundan, hayallerimle gerçekleşlerin çatışmasından, en çok babanın yokluğunun getirdiği yalnızlıktan, ondan bundan… Bazı günler epey çekilmez oluyorum, bazı günler sen epey çekilmez oluyorsun. Tosluyoruz o kasvetli duvarlara. Kaçınılmaz bir şey mi bilmiyorum, bizde oluyor. Sonra arka arkaya yaptığımız bütün maçları kazanınca keyfim yerine geliyor. Harriet alıntılamıs; “Çocuk sahibi olmamanın en büyük avantajı iyi bir insan olduğunuza inanmaya devam edebilmenizdir. Çocuğunuz olduğunda savaşların nasıl başladığını anlarsınız.” ( Fay Weldon)
Lerner, bu kitapta anneye odaklanmış ve “ideal anne”ye dil çıkarmış, çok iyi yapmış.
#dgharrietlerner #harrietlerner #annedansı
