Kendimi bitik, kötü, ruhsuz hissettiğim bir zamanda okudum bu kitabı. Her satırında ayrı ve farklı şeyler hissettim. Bazı cümlelerini defalarca okumak iyi hissettirmesinin yanında ayrıca bilmediğim bir şekilde rahatlattı da. Bazı mısralar oldu dakikalarca baktım, tekrar tekrar okudum. Dilinin zor oluşundan ya da anlamsız olduğundan değil. Etkilediği için. Bilmiyorum belki de uzun süre sonra okuduğum ilk kitap olduğu için. Okumayı öyle özlemişim ki.
Şiir tadında hikayelerin olduğu, okurken yaşadıklarımızın film şeridi gibi gözümüzün önünden geçtiği, bazı yerlerde aşkımızı, ailemizi, sorunlarımızı en önemlisi gerçeğimizi okuduğum bir kitaptı.
İlk incelememi de bende güzel hisler bırakan, okunmasını mutlaka tavsiye edeceğim, diğer okurlarında görünce mutlaka okumam gerekiyor diyeceği Şükrü Erbaş abimizin bu kitabından yapmak istedim.
Keyifli okumalar arkadaşlarım..
