Hoşça kal güzel kitap...
Ah Maria, niçin seninle bir pencere kenarına oturup konuşamıyoruz? Niçin rüzgârlı sonbahar akşamlarında, sessizce yan yana yürüyerek ruhlarımızın konuştuğunu dinleyemiyoruz? Niçin yanımda değilsin?
Sayfa 159 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
günaydın pazartesi
günaydın ve hoşça kal
ne güzel kitap adıdır ayrılık
Ömer'in adaletini kırdılar
Ali'yi yarı yolda bıraktılar
dünyanın yüzünde zulmün izi var!
konuşmuyor artık insanlarla fotoğraflar
günaydın pazartesi
günaydın ve hoşça kal
Sayfa 38 - klaros yayınlarıKitabı okudu
Benden ayrılırken Sumuri neşesiz bir yüzle konuştu:
"Hımm... Ilerde gözünü aç, anlıyor musun? Sinek avlama."
Elime parlak, boncuklu bir tütün kesesi tutuşturdu.
"Al bunu. Güzel bir şeydir, vaftiz oğlum yapmıştı bana. Haydi, hoşça kal. Kitap oku, yapabileceğin en iyi şey budur."
Koltuklarımın altından tutarak öpmek için havaya kaldırdı, ve birden sertçe iskeleye bıraktı. Onun için de kendim için de üzülüyordum. Gerçekten, bu kocaman, hantal yalnız adamı işçilerin arasından gemiye girerken görünce gözyaşlarımı zorlukla tutabildim.
Onun gibi iyi, yalnız ve yaşamdan kopmuş ne çok insan tanıdım son yıllarda!
Büyükannem, benim onu her zaman dinlediğim gibi, beni büyük bir ilgiyle dinliyordu, Sumuri'den söz ettiğimde ateşli ateşli haç çıkardı ve konuştu:
"Ah, sevgili, iyi adam, kutsal Bakire yardımcısı olsun! Dikkat et, onu unutmayasın. Iyi şeyleri, her zaman belleğinde sıkıca tut, kötülere gelince at gitsin."
bay bay
Türkçede "Hoşça kal." gibi çok güzel bir ayrılış sözü, "Güle güle..." gibi anlamlı bir uğurlama sözü varken İngilizceden dilimize giren bye bye [bay bay] sözünün yaygın kullanımı, yarı aydın özentisidir.
Sayfa 210 - PapatyaBilim Üniversite Yayıncılığı, Dip NotKitabı okudu
Saman Sarısı
Vera Tulyakova'ya derin saygılarımla
I
Seher vakti habersizce girdi gara ekspres
Wilhelm
Kararan gecenin yıldızı, batıdan güzel güzel parıldıyorsun artık. Işıklı başını bulutların ardından kaldırıp tepenin üstünde yükseliyorsun. Burada nereye bakıyorsun? Fırtınalar dindi artık. Uzaktan sellerin homurtusu duyuluyor. Coşkun dalgalar kayadan kayaya atılıyor. Gece sineklerin vızıltısı tarlaların üstüne çöküyor. Nereye bakıyorsun, tatlı ışık? Sen gülümseyip giderken, dalgalar etrafını sevinçle sarıyor, güzel saçların onlarda yıkanıyor. Hoşça kal sakin ışık! Ossian'ın ruhundan gelen yüce ışık, sonsuza kadar parla!
Sayfa 124 - WercherKitabı okudu
