Tünelden İlk Çıkış, Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın toplum eleştirisini esprili bir biçimde sunduğu romanlarından biri. Yazar, bu eserinde döneminin toplumsal meselelerini ve insan tiplerini mizahi bir dille ele alıyor. Okurken zaman zaman gülmekten kendimi alamadım ve karakterler arası diyaloglar, adeta beni o dönemin İstanbul'una götürdü.
Yazarın bakış açısı, eseri özellikle etkileyici kılan unsurlardan biri. Gürpınar'ın toplumsal meselelere karşı eleştirel tavrını ve esprili yanını görmek çok keyifli. Her ne kadar ironik ve alaycı bir anlatıma sahip olsa da, yazarın derinlemesine toplum analizi ve karakterlerinin psikolojisi arasında bir bağ kurduğu apaçık ortada. Bu da eserin derin bir okuma deneyimi sunmasını sağlıyor.
Kitabın dili ve üslubuna gelince, bayıldım diyebilirim. Gürpınar'ın eski İstanbul Türkçesi ile harmanladığı yalın ama etkileyici anlatımı, beni o zamana ait hislere sürükledi. Yazarın dilinin inceliklerini ve kelime oyunlarını keşfetmek ise apayrı bir zevkti. Üslubun zekice ve yer alaycı tonu sayesinde kitap, sadece karakterleri değil, konuşma dili ve anlatımıyla da tarihi bir döneme ışık tuttuğunu hissettiriyor.
Duygusal olarak kitap, toplumun aksayan yönlerine farklı bir pencereden bakmamı sağlarken, aynı zamanda bir yazarın olaylara nasıl müdahil olabileceğini gösteriyor. Olumlu yönlerden biri kesinlikle mizahın ve eleştirinin dengeli bir biçimde işlenmiş olması. Ancak, dilin arkaik yapısı ve eski İstanbul Türkçesi bazı okurlar için zorlayıcı olabilir; bu da kitabın olası olumsuz yönleri arasında sayılabilir.
