SESİNİN KUŞLARI SUSUNCA
Öyle yorgun düşmüşüm ki
acının mavzerini taşımaktan
bulanık sular basıyor birden
bütün mevzilerimi
sonra çöle kesiyor içim
kendisine
her pazartesi âhım kapında helâk olur
her cuma karanlığın kuşları leylâk olur
kâşifin benim gülüm, görmediğin yine ben
bilseydin sana benden bakanı görünmeden
Sayfa 41 - TimaşKitabı okudu
İÇ NEFES;..../ ben yalnız kalmıştım senin içinde/oysa kaç kişinin yerine sevmiştim seni!/aşkı geçtik, gözlerini açabilirsin/..../ ben eski kalmıştım, senin içinde/oysa kaç çocuğun yerine övmüştüm seni! KIRIK NEFES: .../ ben kendimi senin için aldattım/..../ yetiş bana kalbim senden usandım KÜS NEFES; sana küstüğümde sen yoktun daha/yokluğuna
Sesimin pınarı kuruyor
Susunca sesinin kuşları
Uzayıp giden bir bozkır
Kesiliyor dudaklarım
Kavruluyor yalım yalım...
Sayfa 15
Hüznün Kuşları
ben bütün hüzünleri denemişim kendimde
canımla besliyorum şu hüznün kuşlarını
bir bir denemişim bütün kelimeleri
yeni sözler buldum seni görmeyeli
kuliste yarasını saran soytarı gibi
seni görmeyeli
kasketim eğip üstüne acılarımın
sen yüzüne sürgün olduğum kadın
kardeşim olan gözlerini unutmadım
çık gel bir kez daha beni bozguna uğrat
sen tutar kendini incecik sevdirirdin
bir umuttum bir misillemeydin yalnızlığa
şanssızım diyemem kendi payıma
hain bir aşk bu kökü dışarda
olur böyle şeyler ara sıra
olur ara sıra
