Ne kadar da asildir, hüzün dolu bir kalbin eşlik etmesi ,mutluluk sarhoşu bir insanın dilindeki neşeli bir şarkıya!
Sayfa 18
Ölmüş çağları, bunların sürekliliğini ve günlük yaşantımızla ilgili iyi duyguları bir yana itiyordum, alçaklıklarla, bayağılıklarla dolu bir yaşama kendimi veriyordum.
Söylenilmemiş mısralar bilirim
Hüzün dolu yağmurlu gecelerde
Alev çalgıların sustuğu yerde
Yalnız, yalnız düşünülen mısralar
Sayfa 36
Sona Doğru
Bilsin cihân ki ben bu cihânın nesindeyim:
Bir ülkünün mehâbetinin zirvesindeyim.
Dünya denen mezellete dalsın her isteyen;
Ben ırkımın şeref taşan efsanesindeyim.
Herkes bir özleyişle yaşar... Ben de öylece
Altaylar'ın ve Tanrıdağ'ın çevresindeyim
Merdânelikle şöyle bakıp ayrılıklara
Son menzilin hüzün dolu kâşânesindeyim.
Artık vedâ zamânına pek fazla kalmadı;
Yorgun ve kimsesiz ölümün bahçesindeyim.
Sona Doğru
Peygamber efendimizin vefatıyla, dışarıda çığlık çığlığa acı ve yasla buna inanamayanlara,
Hz Ebubekir'in dışarı çıkıp şu hutbeyi okuması, mana açısından olmasa da, bir devrin sonunun geldiğini işaret eden şu sözler, ne kadar iç burkucu ve hüzün dolu değil mi?
"Muhammed'e tapanlar varsa bilsin ki o öldü, fakat Allah'a inananlar bilsin ki Allah sonsuz ve bakidir..."