''Leyla evet deseydi, edebiyat değil sosyoloji olurdu.
Leyla, evet deseydi, efsane değil evinin kadını olurdu.
Hayır dedi, aşkın ömrünü uzattı, ama Mecnun’un ömrünü kısalttı.''
Her şey eninde sonunda sessizdir
Bir günün kırılganlığından
Kalan ve tekrar tekrar kırılan
Müteellim bir insan sesinin başlattığı
Ağlamanın kırı
Sessizdir
Dalda
Yalnız ve dağılmış bir elma
Yalnız ve yapraklar örtmüyor onu
Gelen akşama
Geçen akşamın içlenmeleri dadanmış
Bu kahır sessizdir
İçinin çıngarlarından yonttuğun
Asi bir atbaşı gibi rüyalarının ucunda
Umudun
Sessizdir
Filistinde akşamüstleri
Sessizlik bir file somun gibi
İlhami Çiçek
Kimse haklı olup olmamayı önemsemiyor, güçlü olmayı önemsiyor herkes. İlerlemeden bahsediyorlar, kimse insan kalmaktan, çocukken sahip olduğumuz o saflığı muhafaza etmeye çalışmaktan bahsetmiyor.