bütün duygular kendi dışlarına taşıyorlar ve beni yoğuran, beni yapıp bozan ve, tam bir duygu yokluğu içinde, bana kendi gerçekliğimi hiçlik biçimi altında korkunç bir şekilde hissettiren o duyguya, yok olmuş, ortadan kalkmış bir halde yöneliyorlar. bir ad konması gereken bu duyguyu iç daralması olarak adlandırıyorum.
metis yayınlarıKitabı okudu
Mesela herhangi bir gün müthiş bir iç sıkıntısı seni boğar. Hayat sana karanlık, anlamsız gelir.
Canın ağzını bile açmayı istemez. Hiçbir insanın hiçbir eğlencenin seni canlandırmayacağını sanırsın. Hava oldukça sıkıcı ve anlamsızdır. Ya fazla sıcak, ya fazla soğuk, ya da fazla yağmurludur. Kitaplarda okuduğun depresyon kelimesine bir cankurtaran simidi gibi sarılırsın.
Çünkü nedense hepimizde, maddi olsun, manevi olsun, bütün dertlerimize bir isim takmak merakı vardır, bunu yapmazsak büsbütün çılgına döneriz.
Mesela herhangi bir gün müthiş bir iç sıkıntısı seni boğar. Hayat sana karanlık, manasız gelir.
Ve biz insanlar yeryüzünün bütün güzelliklerine sırtımızı çevirmiş, kendi karanlık iç dünyamızın derinliklerine dalmıştık. Hiç sonu gelmeyecek çileli bir arayıştı yaşamımız. Neyi arıyorduk? Kimi arıyorduk? Bu kaybolmuşluğumuz daha ne kadar sürecekti? Bu susuzluğumuz , bu yıkılmışlığımız, bu kahrolmuşluğumuz?
Yasaklar şirin yüzlüdürler. Onların dış görünüşlerindeki cilalarıdır insanları kendisine doğru çeken. Dış yüzlerinin parlak cilalarına rağmen iç yüzleri karanlık ve korkunçtur.
Sayfa 46 - Timaş yayınları
